Beyza Nur Yöndem Antoloji.com

Sevgi... Bazen hiç anlaşılmasa da anlamını yitirmeyen o tarifsiz duygu... Ben sevgiyi gerçekten yüreğinde taşıyabilen insanlara ciddi anlamda güvenebiliyorum. Söylenişi bile farklı olan bu duyguyu herkes hissedemez, herkes aynı saflıkta yaşayamaz. Peki sevgi kimlere duyulur? Başta Allah sevgisi gelir elbet daha sonra insanları severiz. Sevgi eşsizdir, sevgi evrenseldir. Sevgi, belki de en ihtiyaç duyduğumuz histir. Sevgi, ruhumuzun ilacıdır, besinidir. Kimi sıkıntılarımızın devasıdır. Yüzümüzde beliren bir tebessümdür. Yeni açan pembe bir goncaya verilen sudur. Ümittir, heyecandır, sevdadır.
Yemek kadar, uyku kadar gerekli. Biz insanlar sevmek isteriz, sevilmek isteriz. Sevgisiz kaldığımızda susuz kalmış bir çiçek gibi solarız işte.
Hatalarımızdan biri de sevgimizi söyleyememektir. Çok severiz ama bunu karşımızdakine anlatmaya çekiniriz. İşin kötü tarafı belli etmediğimiz için karşı tarafın da kendisini sevmediğimizi düşünmesi. Oysa hayat o denli kısa ki, insanları mutlu etmekten neden bu kadar korktuğumuzu anlayamıyorum doğrusu. Çekinmeyelim lütfen, çevremizde sevdiğimiz herkese bunu söylemekten korkmayalım. Sevgi ayıp değil. Aksine öyle masum ki, sürekli dile getirilmesi gerekiyor.
Ne demiş Yunus Emre:
"Sevelim, sevilelim / Dünya kimseye kalmaz."
..