Beyza Nur Güvenç Antoloji.com

Anlamlı olan her kelime hükmünü yitirdi zira ne gücü kaldı dayanmaya ne hırsı kaldı yanmaya. Bu öyle bir coşku ki içimde yanan, bu öyle bir sevgi öyle bir merhametki beynimden kalbime süzülen. Umutsuz her gecenin sabahında bir sarmaşık dolanır bedenime. Sıkar ve daha çok sıkar. Kalbimin pompaladığı her kan ecelim olur ve yaklaşır bana. Aslında ne hoş yakışır ölüm bana, sarmaşığımın kollarında. Ne yakışır ki bulutların üzerinde beni seyre duran beyaz doğanların yanına gitmek. Ne hoş bir şeydir ölüm ne hoş bir şeydir yanmak aşkıyla. Ağlamak ne mutlu eder onun sevgisiyle. Su olup buharlaşmak ne mümkün senin toprağında. Belki bir gün o gözler bana bakmayınca bir şahin olup vahşice gideceğim aşk kafesimden. Belki de seni de alacağım sırtıma ve güneşte kavrulmaya gideceğiz. Bu ne büyük bir isyan ne büyük bir hüküm. Bu ne acı veren bir ayrılık ne acı veren bir ölüm. Aşka dair yaşanan bu ebedi dünyadan sana bir kaç mısra bırakacağım vişne yapraklarına yazılmış olan. Kan bırakacağım sana zira aşka tutun diye. Sana birkaç sümbül vereceğim o gün hükmü sen ver diye. Su vereceğim, toprak vereceğim sana. Oralarda yalnız bırakma beni diye. Bir bulut alçalacak gökyüzünden yere. Bir sis oluşacak mahşer yerinde. Korkma ey sevgili! Korkma ey yar! Ben burdayım diyeceğim. Ben burada tam göğüs kafesine sıkışmış olan kalbindeyim.
•Beyza Nur Güvenç•
..