Melis Çağlayan Antoloji.com

platonik aşk

02.09.2007 - 02:38

Öyle kötü bir duygu ki 3 yıldır mahvetti beni. Eskiden aynı sınıftaydık onun ne yaptığını görmek bile yetiyordu bana ama şimdi aradan süresi belli olmayan zamanlar geçiyor da ancak tesadüfen karşılaşırsak bakıyorum gözlerinin içine... Yanımdan geçip giderken o hiç bir şey hissetmeden başını çevirip gidiyor halbuki bilmiyor ki yanından geçen bu kızın kalbinde ne fırtınalar kopuyor! ! ! Seni inan çok ama çok sevdim ve göremesem de artık o kömür gözlerini hala seviyorum seni hayali sevdiğim! Sana sadece bu şekilde hitap edebilirim çünkü hiç sevgilim olmadın...Yani anlamıyorum ki bu kadar mı zor birine sevdiğini söylemek? Bu kadar mı can acıtır birini sevmek? İnsan birini sevince hele de bu kadar çok sevince saklamalı mı içinde? Eğer platonik aşıksanız bu sorunun cevabı kesinlikle 'evet' tir! ! İstemeseniz de bu kadar mecbursunuzdur evet demeye işte...

karşılıksız aşk

02.09.2007 - 02:29

Defalarca 'artık vazgeçtim, onu artık sevmiyorum' dense de bir kere görmekle bütün kararlarınızdan vazgeçmenize neden olan iğrenç bir duygu! O sizin içinizde ne fırtınalar koptuğunu bilmez, aklınıza onun umrunda olmadığınızın gelmesi ağlamanız için yeterlidir. Kısacası onun yokluğuyla siz baş edemezken o sizin yokluğunuz diye bir kavramın farkında bile değildir!