Berna Adalı Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkın ...

Canım benim şiirime güzel bir yorum yazmışsın.. okudum beğendim.. anlattıkların senin için çok özel olduğu için yaşadığınız yaşanılan güzel anılar olduğu için başkası okumasın diye pasifledim.. silmedim bende kalacak ama başkası okuyamayacak.. yaşanılan anılar ve yaşadığın kişi güzelmiş özelmiş hoşuma gitti..... ne diyeyim... o yıllar sen 19 muşsun o da 39 aradan bak tam 13 yıl geçmiş.. ama yaşadığınız günler yıllar anne olduğunu yazdığın için söylüyorum anne olduğun halde hala aklında hiç bir anısı silinmemiş.. körfeze bakan balkon.. balkona konan güvercinler.. hemen balkona açılan mutfak kapısı... bilmem neden sevdim seni küçüğüm.... anılarına zarar gelmesin diye yorumunu pasifledim.. kızma emi.. mesaj gönderilmesini istemediğin için buraya yazmak zorunda kaldım.. bu yazıyı okuyunca sil oldu mu.. ya da bir iki gün sonra ben bakıp senin okuduğunu anlayıp silerim.. sen etkilenmişsin ama bu şiir senin yıllar önce sevdiğin unutmadığın kişiyle ilgili değil öyle sanmışsın... bu şiirdeki ''Kurak bir tarlada kurumuş bir kır çiçeğiydi '''' anlatılan kişi bir kadın.. kim olabilir benzer yaşantılar olabilir herhangi bir kadın olabilir... ben olabilirim: :)))) tekrar okumanı diliyorum.. o keklik de kadının bir sevdiği... alttaki şiir de yukarıdaki şiirin devamı gibi bir şey... tekrar oku ya da sen öyle hissettiysen öyle kalsın.. hayalin bozulmasın.. sevgilerimle... kendine iyi bak.. öpüyorum sevgilerimle..

Her Şey Yarım Kaldı

Kurak bir tarlada kurumuş bir kır çiçeğiydi
Saçları rüzgara takılmış
Her bir parçası bir esintideydi
İçinde hiç bir umut kalmamış
En ufak kırıntıları da kınalı bir kekliğe vermişti
Onu mutlu etmiş
Bulutlara bakmış
Mavilikler göğsünde, yeşiller yollara dökülmüştü
Kimseye hissettirmemişti kanadının kırık olduğunu
Zalim avcının gözlerini gözlerine saklamıştı
İçine ta içine bakan anlardı
Umutların çok uzaklarda olduğunu
Dinleyen sesini, şakımalarını
'Tılsım bu' derdi
Her notası mutluluk her gülüşü hayat
Yüreği ürkek, en ufak kıpırtıdan hüzünlenir
Gözleri beklemelere başlardı
Her gelmeyişlerde bir kere ölürdü
Bin kere ölmüştü

Bir daha yüreği yeşermeyecek bil
Unut onu o gelmeyecek sil
Tellere söyle konmayacak artık güvercinler
Yuvalarını boz, başka dallara kursunlar
Söyle de unutsunlar.
Yaşadığı güzel bir oyundu
Kanadı karanlık gecelere yolundu
Üşüdü çok mu çok
Yaşanacaktı güzellikler
Her şey yarım kaldı.

Perinur Olgun

Bu şiirin hikayesi:
Düşler de kaybolmuştu
Yollara bakıyor
Gece lacivert
Işıklar ağlıyor

Senden son ses de gelmedi
Yamaçlar yoruyor hüzünlü gönlümü
Cevapsız hayatlardan yorgun
Kelepçesiz yaşamlar diliyorum olmuyor
Yüreğimde bilinmeyen rüzgarlar esiyor
Anıları silmiyor
Ama o bir türlü bilmiyor işte bilmiyor...

Elimde bir kuş kanadı bile yok
Kuşların kanadı kırık
Sazlar kırık
Gönlüm solar yeşermelere inat
Hüzünlü gökyüzünde gözleri hep birini izliyor
Kuşlar bile doğdukları yere gidiyor