Behice Gül Antoloji.com

BAZEN ÖYLE SEVERSİNİZ Kİ
Bazen öyle çok seversiniz ki, aslında bazen demek doğru değildir belki de …. İnsan hayatında kaç kere bu kadar çok sever ki? Onu her göreceğinizde heyecandan yerinizde duramazsınız, biraz da korku vardır içinizde; ya gelmekten vazgeçerse, ya son anda bir aksilik olursa?
O, sizin dünyanız olmuştur, onsuz geçen zamanınız( ki aslında onsuz hiç zamanınız geçmez, çünkü her saniye sizinledir, hep onu düşünürsünüz) aslında sadece onunla buluşmaya hazırlıktır. “Onu görünce boynuna atlayıp bütün gücümle sarılacağım” dersiniz belki de… Ama bunu yapamazsınız, hep bir şeyler engel olur sanki. Sanki sarıldığınızda, yok olacak birden, kaybolacak sanki, kıyamazsınız, sarılmaya bile… Bir anda her şeyin sona ermesinden korkarsınız, büyünün bozulmasından… Tam sarılmak, dokunmak istediğinizde tutulur kalırsınız…
Bazen de bilerek uzak durusunuz, çünkü ona sarıldığınızda o anın fotoğrafının beyninize kazılacağını, ve her şey bittiğinde bu fotoğrafı görmeye dayanamayacağınızı bilirsiniz… Belki de biteceğini biliyorsunuz da ondan. Ama bunu kabul etmek istemezsiniz. Çünkü onsuz yaşamayı düşünmek bile ölüm gibi gelir. Onun için dünyayı bile karşınıza almaya hazırsınızdır. Bir damla gözyaşını görürseniz, sizin dünyanız kararır. O üzülmesin diye elinizden gelen her şeyi yaparsınız.
İçiniz kan ağlasa da, o üzülmesin diye, üzüldüğünüzü bile belli etmezsiniz. Siz onun hayatını yaşamaya başlarsınız artık. Her şey onun içindir. Sorsalar dünya onun için dönüyor dersiniz.
Ama bir gün sorduğunuzda kaç gündür görüşmediğinizi bile hatırlamaz, siz onsuz geçen dakikaları bile sayarken…
Ve yine heyecanla onunla buluşmayı beklediğiniz bir gün, damdan düşer gibi “seni istemiyorum” der. Dünyanız başınıza yıkılır, nedenini dahi soramazsınız. Donar kalırsınız. İçinizden ya bana verdiğin sözler….? Hani sen …..? Faydasız artık, ne söyleseniz boş, karar verilmiş zaten. Hem onun adına, hem de sizin adınıza alınmış bir karar var ortada, ama siz tek kelime söyleyemezsiniz.
..