BİR GÜNÜN PORTRESİ Boğazımda düğümlenen onlarca hıçkırığa engel olmak istedikçe daha da zorluyordu gözyaşlarım yorgun gözlerimi.. Bulunduğum bu çıkmazın içinden kurtulmanın yollarını arıyordum. Zorladıkça kapıları, daha da açılmaz oluyordu kilitler. Oturduğum sandalye, karışık masam, durmadan bozulan bilgisayarım, kulağımda uğultu haline gelen onca gürültü, üzerime sinen kokular, etrafımda birşeyleri yetiştirmeye çalışmak için durmadan gidip gelen iş arkadaşlarım, sanki ben yokmuşum gibi yanımdan geçip, bir iyi günler bile demeyenler... Ve yanlızlığım... Onca kalabalığın, gürültünün arasında ancak bu kadar yalnız olunur. Bu kadar kimsesiz ve değersiz hissedilir. Üzerime geldikçe bu sarı duvarlar, iyice kapanıyorum yalnızlığımı paylaşan kitapların sayfalarına.. İçinde bütün dünyamı barındıran mavi kaplı defterime yeni bir mutsuzluk şiiri daha ekliyorum:
? Kırık hayaller üzerine kurulmuştur bu şehir, Hiç kimse mutlu değildir, Ve hayal kırıklıklarının başkenti olan bu şehirde, Kırık kalpler üzerine kurulmuştur her duygu.. Hiçbir aktörü mutlu değil ve Hiçbir mutluluk tam değil...?
Kafamı kaldırıp camdan dışarı bakıyorum. Her biri bir yere yetişmeye çalışan insanlar, çayları soğutmadan yerine ulaştırmak için her görüşümde koşuşturan çaycı Ayhan Abi, sonbaharın, kışı anımsatan serinliğinde, yazdan kalma Güneş kırıntılarıyla ısınmak için dükkan önlerine çıkan komşu esnaflar... Ve ben... İçimde sakladıkça daha da büyüyen sorunlarım.. Gözlerim doluyor yine.. Boğazım düğümleniyor. Ağlamak vardı şimdi.. Hıçkıra hıçkıra. Gözyaşlarımı birilerinin görmesinden korkmadan, akıta akıta ağlamak.. Ağlamak da zor bu şehirde ya.. Gülmek de... Konuşmak da zor, susmak da.. Sevmek de zor sevilmek de... Ve isyanım başgösterdi yine, masum hoşgörüme duygusuzca ihanet edenlere... *Hüzünlerin Şehrinden...* ***
*GAMLI UÇAK*
Bu gece dumanında kaybolasım var, Bu gece kendimi unutasım var, Kuş olup uçamayasım, denize düşüp boğulasım var. Kendimden kurtulasım var.. ... Düşecekse düşsün bu gamlı uçak Kelimelerim bitti, ne kaldı konuşacak? Evet çok güzel belki yaşamak, ...YÜZ VERMİYOR BANA HAYAT...
BİR GÜNÜN PORTRESİ
Boğazımda düğümlenen onlarca hıçkırığa engel olmak istedikçe daha da
zorluyordu gözyaşlarım yorgun gözlerimi.. Bulunduğum bu çıkmazın içinden
kurtulmanın yollarını arıyordum. Zorladıkça kapıları, daha da açılmaz
oluyordu kilitler. Oturduğum sandalye, karışık masam, durmadan bozulan
bilgisayarım, kulağımda uğultu haline gelen onca gürültü, üzerime sinen
kokular, etrafımda birşeyleri yetiştirmeye çalışmak için durmadan gidip
gelen iş arkadaşlarım, sanki ben yokmuşum gibi yanımdan geçip, bir iyi
günler bile demeyenler...
Ve yanlızlığım... Onca kalabalığın, gürültünün arasında ancak bu kadar
yalnız olunur. Bu kadar kimsesiz ve değersiz hissedilir. Üzerime geldikçe
bu sarı duvarlar, iyice kapanıyorum yalnızlığımı paylaşan kitapların
sayfalarına.. İçinde bütün dünyamı barındıran mavi kaplı defterime yeni
bir mutsuzluk şiiri daha ekliyorum:
? Kırık hayaller üzerine kurulmuştur bu şehir,
Hiç kimse mutlu değildir,
Ve hayal kırıklıklarının başkenti olan bu şehirde,
Kırık kalpler üzerine kurulmuştur her duygu..
Hiçbir aktörü mutlu değil ve
Hiçbir mutluluk tam değil...?
Kafamı kaldırıp camdan dışarı bakıyorum. Her biri bir yere yetişmeye
çalışan insanlar, çayları soğutmadan yerine ulaştırmak için her görüşümde
koşuşturan çaycı Ayhan Abi, sonbaharın, kışı anımsatan serinliğinde,
yazdan kalma Güneş kırıntılarıyla ısınmak için dükkan önlerine çıkan
komşu esnaflar...
Ve ben...
İçimde sakladıkça daha da büyüyen sorunlarım..
Gözlerim doluyor yine.. Boğazım düğümleniyor. Ağlamak vardı şimdi..
Hıçkıra hıçkıra. Gözyaşlarımı birilerinin görmesinden korkmadan, akıta
akıta ağlamak.. Ağlamak da zor bu şehirde ya.. Gülmek de... Konuşmak da
zor, susmak da.. Sevmek de zor sevilmek de...
Ve isyanım başgösterdi yine, masum hoşgörüme duygusuzca ihanet edenlere...
*Hüzünlerin Şehrinden...*
***
*GAMLI UÇAK*
Bu gece dumanında kaybolasım var,
Bu gece kendimi unutasım var,
Kuş olup uçamayasım, denize düşüp boğulasım var.
Kendimden kurtulasım var..
...
Düşecekse düşsün bu gamlı uçak
Kelimelerim bitti, ne kaldı konuşacak?
Evet çok güzel belki yaşamak,
...YÜZ VERMİYOR BANA HAYAT...
F.D