Avni Dağtekin Antoloji.com

Adım Avni...
Bundan yıllar önce Suruç'un toprak damlı bir evinde bir kasım günü dünyaya gelmişim...
Çok yaş yaşamadım ama çok yaş döktüm emanet aldığım bu hayatta...
Çocukluğum mavi tahta kapılı beyaz badanalı duvarları dökülen bir evde geçti.Korkularım,kaygılarım,umut ve hayallerim hep o kapının arkasında yaşandı...Büyüdükçe alıştım yokluğun,yoksulluğun bende bıraktığı yaralara...Anam,iki cihan kadar güçlü kadın,köyde süt satarak büyüttü bizi...
Öyle şeyler gördüm ki bir insan nefsine ağır gelen anlatamam...
Babalarını kendi elleriyle gömen çocuklar da gördüm,çocuklarıyla beraber umutlarını gömen babalar da...En acısı hangisi diye düşündüm çoğu zaman, buldum cevabını ama anlatamadım işte anaların toprağa düşen çığlıklarını...
..