Asi Hayat Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair ve ...

diyenide,duyanıda parça parça edebilecek bir yemin...
ne kalan için,ne giden için
asla kolay olmayan..

içim titreyerek okudum satırlarınızı...öylesine içten değmişsiniz ki yaraya...keşke bütün çocuklar çiçektir misali olabilse,keşke her çocuk bir ana babanın eseridir en güzelinden denebilse,keşke çocuklar hiç üzülmese,keşke geleceğimizi emanet ettiklerimizin ne gözlerinde yaş,ne içlerinde can kırıkla ...

sevginin en büyüğü, gidenide, gidişiyle bağra basmak değil mi?
sevgiliye sitemler hep vardır,kalsada gitsede!
ama sevgide guru asla olmayacağını da bilmek gerek değil mi? gidişin bıraktığı hüzün ne kadar isyanlarda,haykırışlarda olsada
'Sen mi?
Sen mi gelmiş kapıma özür diliyorsun
Kalk
Ka ...

beklemek...!
aslında ne güzel bir kelimedir sevdiği adına kullandığında insan..
Dudaklarımda
Bir şarkı
Gözlerim yolda
Lastik pabuçlu
Belik saçlı
Soğuktan kızarmış
Yanık yüzlü
Bir kızın
Gelmesini beklerdim
Saatlerce.


yüreğinize sağlık..

hazan mevsimi çoktaan gerilerde kaldı,karakışa adımdayken yürekler,beyaz ipliklere sarılmaya yüz tutmuşken hayaller,rüzgarlar esiyorken öylesine sert,aslı kendi kabuğuna çekilmişken bu demler,kerem bir umutta buz çiçeklerine can vermeye çabada....
yürekteki sevgililer aslı ile kerem se,....KEREM

güzel...ürkek,sessiz ama sıcak,çaresiz ve yalnız bir sevda..
çok güzel...

öylesine gerçeklere değinmişsiniz ki sağırların duyması,körlerin okuması dahi gerek...

kaleminize sağlık..

sevgide geç kalınmışlık sadece sevgiye gömülmenin bir başka adıdır...tıpkı insanların insanlardan kaçarak kendi benliğine sığınması gibi...kişi kendini ne kadar sevdiğinin farkında değildir..hep bir şeylere geç kaldığı acısındadır oysa geç kalınmış hiç bir şey yoktur yaşam içinde...hep bir umut kapı ...

derler ki; unuttuğunu sandığın an unuttuğunu en iyi hatırladığın andır..öyleyse bu kelimeyi kullanmak niye...sanırım bir yerde lüksümüz oluyor...

hüzünle,gülümseme.

Esat Heprunalı elinden tabii..

işte bunu başarabilmek,mutluluğa bir kapı aralamaktır...kışlarda baharları yaşamak,ürküntülerde,sıcaklığı hissetmek..dal dal,filiz filiz umuttur ömrün kalan deminde...

Istanbulun iki yüzü...biri içerde,biri dışarda..
biri kadavra,biri yaşam,!
biri, bir dava uğruna basmıştır ayaklarını,
biri,sadece geceleri gündüzlere taşır ıstanbul da..
biri emektedir,biri yemekte...
birinin yaşları vardır göz pınarlarında donup kalmış,
birinin yaşları çenesinden damlamakta ...

sitemler...sitemler..sitemler...gidene de sitemler,kalana da...niye girmiş hayata ayrılıklar gibi bilinmez...ama yare sitemler hep dokunur inceden...ve gün ışığında da yıldızları görmek ister gönül...zaten umut bu değil mi gidenin ardından..