Hadi Kuranlıoğlu Antoloji.com

Tanrı bile bizden elini ayağını çekince yolumuz buraya düştü.
Kendim olduğum anılarım sadece köydeki çocukluk yıllarımdı. Nüfus kütüğüne kayıt olduğumda beş yaşındaydım. Kayıtlara geçtiğim gün kendimi kaybetmiştim. Okula başladığımda zorla öğretilip bana ait olmayan olgular ile mekânımı da kaybettim.

Okulda başarılı olduğum tek ders resim dersiydi. Belki de kaybettiğim kendimi tablolarda kalıcı hale getiririm diye düşünmüştüm. Tablolarımın birinde bulduğum şey tam kendim olmasa da, bulduğum tek şey Türkiye'de resimde birinci olmamdı. Onları da babamın yakıp üstünde keyifle çay ve sigara içmesini seyretmekle kaybettim. Lisede asabi bir kimliğe büründüm halbuki orta okulda uysal ve sakin bir kişiliğe sahiptim. kendimi yeniden aramaya başladım. kavga ve maçoyla geçen üç yıl, her ne kadar sevgililerim tarafından horlanıp ağustos böceğine benzetildiysem de, onlar da beni kaybetti.

Sonra sazımla beraber beni aramaya başladık...

..