Düşünüyorum da,trafik yoğunluğunda ki beynimizde kaç tane kırmızı ışık yaktık gözlerimizin ferinde.Kaç tane soru sorduk kendimizin kendisine.Sizi bilmem ama ben günün hesabını veriyorum geceye.Ve karşıma öyle bir çarpım tablosu çıkıyor ki,rakamları bir araya getirmek imkansız.Sanırım zor olanda bu.Her insan kendini yargılayacak kadar cesur ve dürüst mü?Ya da bu cesaret ve dürüstlüğü gösteren an azından,bir kaç dakika da olsa,sansürlerini kaldıracak kadar amansız mı?Kaç amansız var içinizde bilmem ama,sansürleri kaldıranlar eminim görmüşlerdir,zamanın geriye çekildiğini,vuslatın saklandığını varsayımların bıçak gibi keskinleştiğini.Bilirler sansürleri kaldıranlar,dönüşsel zamanın acımasızlığını.Yırtıcı hayatlar karşında yılgınsız biçimlerin nasıl ayakta kaldığını. Evet devran dönüyor.Zaman nehirlerin akım hızıyla eşit düzeyde giderken,biz kıyılardan anılarımızı alıp matematik işlemleri yapıyoruz.Ve bu işlemleri hep tekrarlarken bugünümüzün hesabını geçmişe ödedik.
..
