Bülent Yapıcı Antoloji.com

Sen; mevsimlerin hüzün çiçeği.Acılara dair isyanların vardı Yüreğinde sessizleştirebildiğin. Ağırdı belki de Ardında bıraktığın yaşanmışlıkların, Acıydı hayat gençliğine rağmen fakat,Yine de hüzünlü BELKİ ler saklıydı gözlerinde.İşte ben, ben senin gözlerindeki O çocuk saflığını sevdim. Çirkinliklerden uzak kalabilmişliğinin sayesinde, Öğrendim öğrenmek için geç kaldığım pek çok şeyi. Dudaklarındaki o buruk gülümseyişleri, Hem umut dolu, hem hüzün saklı gözlerini sevdim. Gözlerin, bana yağmur öncesi hüzünleri anımsatan...Gözlerin yüreklerde sevda ateşleri tutuşturan...Gözlerin gülen, gülümseyen, Beni ağarmış saçlarıma düşman, Dünlerime pişman eden gözlerin...Sen; mevsimlerin hüzün çiçeği.Hani bilir ya insan bir gelinciği,Bir papatyayı koparmanın günahını... Hani bilir ya insan onların o eşsiz Güzelliklerinin sırrı dokunulmamışlıklarındadır, Ve bir rüzgar yeter boyunlarını bükmeye... Sen hüzün çiçeğim, iste sen tıpkı onlar gibisin. Sen bir gül yaprağının kıyılarında Dupduru bir su damlacığı, En saf dokunuşlarla bile Oradan toprağa düşecebilecek kadar hassas...Sen; mevsimlerin hüzün çiçeği.Bilir misin onurlu bir adamın Aşkından utanması nasıl birşeydir? Yasaklığına rağmen sende kalakalmak, Ellili yaşlarda mecnun olmak nasıldır bilir misin? Sevdalanmanın acısı, utancı, Çaresizliği nasıl tüketir beni bilir misin? Deliliğimi, divaneliğimi, Pervaneliğimi çarpıp duvarlara, UTAN! diye haykırmak gelir içimden... susarım...Sen; mevsimlerin hüzün çiçeği.En koyu gecelerime sakladığım ölümsüz sevdam.
..