bir topluluğu ırkından dolayı eleştirmek, yargılamak, kötülemek gibi ofensif yaklaşımlar ırkçılığa girer... nitelenditmek ise ırk ayrımına girer... Hadi ırk ayrımının belli ölçüler içinse kabul edilecek yönleri olabilir ama ırkçılığı haklı veya güzel göstermenin kalpte bir hastalık olmasından başka bir bahane gösterilemez...
Tarihi gerçekler ortaya konulup şu budur o budur denilse bile, zararın neresinden dönersek kardır, o zaman düne bakıp ibret alarak yarınlar için uğraşalım. Eğer şimdiye kadar kardeş gibi yaşayamamışsak, bunu idrak edip, bundan sonra kardeş gibi yaşamanın yollarını bulmaya çalışalım. Dediğim dedik, kestiğim kestik gibi yaklaşımlarla kazanılmaz kaybedilir...
Adı üzerinde kardeşlik, bu erdemli sözü yaşatmak lazım, ayrıma gidenler istediği kadar Türkçülükten Kürtçülükten bahsettin, bu zor zamanlarda dışlayıcı-sindirici-ayrımcı-bölücü yaklaşımlarda bulunanlar ancak küfürde birleşirler...
İstediği kadar yanlış veya doğru olsun vatandaşları ırklarından dolayı ayırmaya çalışan gürülteleri çıkartçağıma, halkımızın birlikteliği için kardeşlikten yana olan sesleri çıkartırmak isterim...
Bugün eğer bazı kürt kardeşlerimi ülkemize karşı kışkırtıp kullanıyorlarsa, aynı şekilde bazı türkleride kullananlar olduğuda apaçık ortada.
Davanız adına ektiğiniz nifak tohumlarıdır beyler-bayanlar, vatanseverlik adına yapılan hainlik daha beter değil midir....Farkında değilseniz daha çok tepki alırsınız...
oyunlara gelmeyin arkadaşlar, Irakta CIA, MI6 ve Mossad cirit atıyor, bozgunculukları temize çıkartmak için her türlü pisliği yapıyorlar, yaptırıyorlar...
O kadar ırkçılık problemleri varken, üstüne de bir de yok west side east side çete savaşları girmiyor mu, ırkçılığa karşı mücadeleyi gerçektende zor duruma düşürüyor. Yok 2pac diğer çeteye onun bunu çocuğu diyor lafın üzerine öldürülüyor, 2pac'in çetesi diğerini öldürüyor kim daha önce ölürse kahraman oluyor işe bak ben de bir kaç albüm yapıp öldürtçem kendimi... ABD doğruyu yanlış göstermekle kalmıyor üstüne pazarlıyor...
Ben de türkçe rap yapayım adıma TühBak koyun:
Yo man geç bunları
anam babam yeah baby yeah geç bunları come on,
bir kalemde cıstak mıstak...
diğer parti liderlerinin tersine halkın içinden biri gibi davranarak sıra dışı bir liderdik yaptı ama milletimiz enseye tokat atan liderlere alıştığından bülbülü bile karga sanacak duruma gelmiştir...
Uzun süredir özlemi duyulan patinin başına geçmesine çok sevinmiştim ama Türkiye'de romantiklerin sesine pek takan olmadığından parti beklenilen ilgii bulamadı...
İnsana verilen değer insanın kendisine verdiği değerdir... Bu açıdan insanın yurdu, rengi, ırkı gibi kimlikler fanidir... İnsanı insan yapan nitelikler olaylar karşısında aldığı davranışlardır ki kim daha güzel davranırsa esas kimliğinin kalitesini göstermiş olur...
DVD'sinde gizli bir bölüm var. (İçindekiler kısmında seçenelerin hiçbiri seçili olmadığı zaman oynatılırsa) İzlenildiği zaman bir hafta sonra öldüren klibin tümünü izleyebilrsiniz. (Bitincede supriz var :)
Din adına kadın haksızlığa uğratılmış uğratılıyordur da ama bu dinin haksızlığı değil, dini yanlış uygulmasından dolayıdır...
''İndirilen dinle, uygulnan din arasında fark vardır'' hep denilir, buna rağmen, hala etrafa ya da tarihe bakıp dini suçlu buluyorsak insan sormluluklarından kaçıyor, daha doğrusu, nedenlerden değil sonuçtan yola çıkılıyor demektir... Nedenlerine inerseniz karşınıza çıkacak insandan başkası değildir...
İslam'da kadına daha çok hak ve değer verilmiştir, nedeni ise kadının toplumdaki ve aile içinde ki konumudur ki, dini yayma açısından oynadığı önemli rolün çok etksii vardır. Dinimizin verdiği ve getirdiği hakları buraya yazmakla sığmaz... Yien de olay bakış açısıdır, ters bakılırsa eğri gözükmesi normaldir...
Mesela erkeğin daha çok sorumlulukları olduğundan kitabımızda bir ayrım yapılıyor gözükebilir lakin bunlar iş bölümüdür, zorunluluk değil öğüttür. Aşıraya ve zulme kaçmadıkça şartlatlara, konuma, yönetime, geneleklere ve örflere göre tercihler değişebilir...
Entelijansiyanın yaratmış olduğu edebiyatın içerisinde iyi örnekler yok değil; ama geneline baktığınız zaman, bunu suçlama olarak da alabilirsiniz, hayattan kopmuş fikirlerin yağ tabakasının, arkaik fikirlerin hayatın canlılığını örttüğü kopuk, entelektüel oyunlarla bilgi iktidarından oluşturulmuş
yapıtlar bunlar. Son zamanlarda kitap satış listelerinde onun ismini hep üst sıralarda görmeye başladık. Aslında yeni değildi yazarlık serüveni! Uzun yıllardır kalem oynatıyordu; ama ne hikmetse, bir türlü hak ettiği noktada değildi.
Birkaç farklı yayınevinden çıkan kitaplarının yanı sıra Leman dergisindeki köşesinde de kaleme aldığı yazılarla kendi okur çevresini oluşturmuş olmasına rağmen, daha geniş bir kitleye Gendaş Yayınları'yla yaptığı antlaşmasının ardından ulaştı. Kısa süre içerisinde eski ve yenilerden oluşan 13 kitabı piyasaya çıktı. Tarzı ve üslubuyla basmakalıplılığın dışında olduğunu kurduğu her cümle ile ortaya koyan Cezmi Ersöz, en son kitabı 'Bana Türkçe Bir Ekmek Ver' ile bir kez daha dikkatleri üzerine çekti. Birçok edebiyatçıdan farklı olarak Ersöz'ün yazdıklarının hayatında karşılığı var. Acılarının resmini çizmekten hoşlanıyor. Süslü cümlelerin aksine,
o yalnızca 'bağırıyor', bu yüzden olsa gerek, edebiyat çevrelerince dışlanıyor. Fakat o, bu durumu bir lütuf olarak değerlendiriyor ve ekliyor: 'Biz öteki edebiyatçılarız! '
Sizce edebiyatın efendisi kimdir?
Edebiyatın efendisi hayat tabii ki, hayattan daha büyüğü yok. Benim efendim de hayat, dolayısıyla ben klasik bir edebiyatçı değilim, yani verili anlamda sunulan, seçkinci ve elitist tarzda ele alınan bir edebiyatçı kimliğim yok benim. Türkiye'de bu anlamda iki tür kanal var; bir resmî çevrelerin dayattığı, diğeri ise elitist çevrelerin yarattığı bir edebiyat. Edebiyat ortamı çok hormonlu, körler sağırlar birbirini ağırlar! Medyanın da kapısını araladığı dar bir havuz olarak görüyorum ben bu edebiyat ortamını. Bir de halkla iç içe bire bir ilişki kuran, hayata tanıklık eden, kendi kanalını, kendi mecrasını yaratan, kendi okurunu yaratan bir edebiyat var, ben o tavırdan yanayım. Şimdilerde 'öteki Türkiye' deniyor ya, bir de 'öteki edebiyat' var. Ben o tür edebiyatın içindeyim.
Bir kesimin, diğer bir kesimi, edebiyat anlamında kategorize etme, yerden yere vurma hakkı var mı?
Yok, bu skalayı kim belirliyor? Bir otorite var, elitist bir otorite. İsmi bu tür tartışmalarda çok geçiyor diye belirtiyorum Hilmi Yavuz'dan bahsetmiyorum. Hilmi Yavuz benim çok sevdiğim bir şairdir. Genel olarak konuşuyorum, bir kalıp var, kimin şair olacağını olmayacağını tespit ediyorlar. Böyle bir şey yok, böyle bir merci yok, böyle bir kurum yok. Hakları yok yani 'Bu şairdir, bu değildir' diye söylemeye.
Peki bu anlamda gerçek edebiyat nedir?
Ona da hayat karar verecek, tarih karar verecek, yıllar sonra ortaya çıkacak.
Edebiyatın bir kimyasal formülü yok mu yani?
Bunun kimyası birileri için kafalarında üretilen donmuş fikirler, hayattan kopmuş fakat birtakım zeki kurgularla, edebi oyunlarla kotarılmış şeyler. Hepsi demiyorum entelijansiyanın yaratmış olduğu edebiyatın içerisinde iyi örnekler yok değil; ama geneline baktığınız zaman, bunu suçlama olarak da alabilirsiniz, hayattan kopmuş fikirlerin yağ tabakasının, arkaik fikirlerin hayatın canlılığını örttüğü kopuk, entelektüel oyunlarla bilgi iktidarından oluşturulmuş yapıtlar bunlar. Sait Faik de mesela öteki edebiyatçıydı ya da Orhan Veli, bunlar popülist değildi, hayatın içinde olup hissettiklerini bağımsızca aktardılar. Cemil Meriç 'havuz' kavramıyla açıklar bu durumu. Dar bir havuzda birbirlerini yok eden böcekler gibi görmüştür o seçkinci edebiyatçıları.
Siz bu havuzun ne kadar dışındasınız?
Egemen çevreden gelen küçümsemelere, beni yok saymalarına aldırmadım. Onlar beni ciddiye almadı, ben de onları ciddiye almadım. Beni zorlayan uyumsuzluk. Misafir gibi görüyorum kendimi dünyada. Tam mutlu oldum dediğim anda yüreğimdeki acı çıkıyor ortaya.
Bu da sizi yalnızlaştırıyor!
Ben tutunamıyorum, köksüz gibi hissediyorum, bu dünyaya fırlatılmış gibiyim. Beni hayatla, toplumla, kurumlarla bir türlü bütünleştirmek istemeyen bir acı var, içimde ayrı tutan, farklı kılan bir acı.
Ve acınızı yazarak resmediyorsunuz, öyle mi?
Oraya dokundukları anda, o eski soluk ağrıya, acımdan başka, yaramdan başka beni kimse anlayamaz diyorum. Sanki bu acıyla doğuyoruz gibi geliyor ve ben bu acının üstünü örtmüyorum.
Acıdan zevk mi alıyorsunuz?
O beni yaşatıyor, müthiş bir yaşama sevinci veriyor bana. Nitzche'nin bir sözü var 'Uçmak için acının da ölümün de kucağına inmek gerekir' diyor ya, işte o acı beni fırlatıyor, sırf o fırlama, yükseliş adına o acıya katlanıyorum.
13 kitabınız var, seri üretim kimi zaman sizi sıradanlaştırmış olmuyor mu?
Oluyor. Bu yüzden çok yıprandığımı hissediyorum; ama okurun talebi var, okur sürekli üretmemi istiyor.
Yazmak zorunda olduğunuz için mi yazıyorsunuz, yoksa yazmak istediğiniz için mi?
Eğer yazdığım şeyden tatmin olmazsam, o hafta öyküyü vermiyorum Leman'a. Her şeye yazan bir insan gözüyle baktığım için kafamda, beynimde çalışan bir makine var. Yazma tutkusu hiç kimseyle sizi paylaşmak istemiyor, sizi bir zorba gibi elinde tutuyor.
Bu parçalanmışlık ve çelişkiler mi aşkınızı besleyen?
Evet, parçalanmışlık beni besliyor, ben o aşk duygusundan yoksun yaşayamam. Mutluluktan yana değilim ben, mutlu insanların öyküsü yoktur çünkü. Trajedi istiyorum ben, beni trajediler hayata bağlıyor. Hayatımda trajedi yoksa, tutkuyla beni kemiren aşk yoksa, ben kendi kalbimi yiyorum. Acı aslında ilahi bir şeye duyulan susuzluk gibi. Ben ilahi parçadan kopmuş gibi hissediyorum kendimi, kopmuş, öksüz bırakılmış. Çok ağır bir sendrom kopmuşluk, aşkla falan da giderilecek bir şey değil, aşk sadece bu acıyı biraz daha kanatıyor.
Ölüm sonrası herhangi bir acıya dair hesabınız var mı?
Yunus gibi düşünüyorum ben. Yunus'un Allah'a kavuşmak derdi vardı. Sosyalizme inanıyorum, mistik bir sosyalizm ama. İlahi bir gücün olduğuna hep inandım, buna en çok yazarken inandım. Mesela bir yazı yazıyordum, Hz. İsa'ya 'Neden öbür yanağını çevirdin, bunun büyük bir acımasızlık yarattığını fark etmedin mi? ' dedim ve bilgisayardan yazı silindi. Ve bir kez daha İlahi güce inandım. Hakkım yoktu böyle yazmaya. Kendi düşüncemden ters bir düşünceye yönelmiştim. Çünkü ben öbür yanağını çevirmek felsefesinin boyutlarını biliyordum; ama o an anlamak istememiştim.
'Bana Türkçe Bir Ekmek Ver' dediğinize göre masanıza nasıl bir Türkçe ekmeğin sunulacağını düşünüyorsunuz?
'Bana Türkçe Bir Ekmek Ver' dışlanmış insanların öyküsüdür. Kendi dilinde ekmek isteyemeyen bir Kürt insanının çığlığıdır bu. Düşünün ki siz bir halka ana dilinde konuşmayı yasak etmişsiniz, ana dilinde ekmek isteyemiyor, bundan daha büyük bir zulüm olabilir mi? Kesilmiş diller var. Dillerin kesilmediği, insanların kendini özgürce ifade ettiği bütünüyle özgür bir toplumda, erdemin de özgür kaldığı bir toplumu arzuluyorum. Ben bu çığlıktan vazgeçemem. (Rasih YILMAZ)
Bir zamanlar www.altavista.com çok iyidi sonra iyice küçüldü ve yahoo.com'un bir parçası oldu... Bunların dışında tabi:
http://webcrawler.com/
www.excite.com
www.lycos.com
vb.
evet bence de şimdilik Google'un üstüne diyecek yok...
Yine de Türkçe arama motorlarını da sanş vermek gerekir:
www.netbul.com
www.arama.com
www.arabul.com
vb.
Öğrenmek maksadıyla soru sorulmasında beis yoktur. Ancak kendi bildiğiniz bir şeyi başkasına sormak veya o meseleya vakıf olmayan bir kimseye sormakla, onu mahcup etmiş olursunuz. Bu ise dinen caiz değildir. Soru yönelttiğiniz kimsenin cahilliğini ortaya koymak ve kendi alimliğinizi etrafa ispatlamak için sormak ise haramdır. Lüzumsuz sorular peşine takılmak ise zaman sermayesini boşa harcamak olur. Onun için faydalı ve lüzumlu olan soruların dışına taşmamak lazımdır.
Kaynak:
Günümüz Meselelerine açıklamalı Fetvalar, 1249
Mehmed Emre, Eskişehir, Balıkersir-Bilecik Eski Müftüsü
Soru sormanında bir edebi adabı vardır derler... Mesela bu konu dinimizde çok güzel işlnemiştir: mesela cevabını beğenmiyeceğiniz soruyu sormamak ya da Allah'ın pazuları ne kadar büyük gibi sorudan çok alay edermişcesine rezil sorular...
Bu açıdan bakarsak, cevabını bildiğimiz ya da kendimize göre cevabı olan soruyu sormak gibi seviyesizlik yapmak: Daha çok saldırmak için sorulan sorular, fasulyenin faydaları nelerdir gibi saçma sorular, daha Konayı bilmeden anyayı sormak, sinir etmek için sormak ve daha örneklerini çoğaltabileceğimiz gereksiz sorulara soru bile denmez...
Bilmemek değil sormamak ayıptır derler ya işte sadece sormak değil öğrenmek için sormak esas marifetir...
Soruya soruyla karşılık vermek, taa Sokrates'e kadar dayanır...
En basit örnek:
-Neden?
-Neden olmasın?
Ne kadar basit bir taktik olarak gözükse de felsefenin ve belagatın en etkiletici yanıdır hatta silahı bile diyebiliriz... Ne de olsa filozoflardan biri '''Soru sormak en güzel cevaplardan da yücedir'' dememiş midir...
Eğer insanın yüce bir varlığa inanması ihtiyaçsa O'nun var olmadığı anlamına gelmez... Basit bir benzetmeden yola çıkarsak; insan nefes almaya da ihitiyaç duyar, bu havanın olmadığı anlamına gelmez... Ve de temiz havayı solumak daha iyise, işte o zaman, inanç konumda ise devreye din girer... O zaman doğru dine inanmak daha sağlıklıdır... Bu durumda gerekli dini insan mı daha getirebilir yoksa onu yaratan mı?
yanlış hatırlamıyorsam bir zamanlar Tekel'in istatistiklerini görmüştüm, tüketilen alkol oranını göstermek için ''bebek başına bir şişe rakı düşüyor'' diye yaptıkları benzetme tüyler ürperticiydi... Alkol sayesinde işlenen suçlar, trafik kazaları, fuhuş, vandalizm, depresyon, intihar etme gibi bataklıklar da cabası
Ve hala bir bardak şarap kan yapar deyip geçiyoruz, üstüne Ömer Hayyam'ı anlamayıp, içmeyi şiirleriyle süslüyoruz, hatta ''ben kendimi kontrol etmesini bilirim'' gibilerinden de bilmişlik taslanmıyor mu peki o kadar nefsimizi kontrol etmekte iyisek nasıl oluyorda istatistiklerle uyuşmuyor. Parayla zehir içiliyor farkında değiliz, o babalarına ızgara için bakkaldan bira, rakı alan çocuklar gözümün önüne geliyorda ne desem fasa fiso çünkü şeytan günahı süsleyip göze ne kadar güzel gösteriyor...
yanlış hatırlamıyorsam bir zamanlar Tekel'in istatistiklerini görmüştüm, tüketilen alkol oranını göstermek için ''bebek başına bir şişe rakı düşüyor'' diye yaptıkları benzetme tüyler ürperticiydi... Alkol sayesinde işlenen suçlar, trafik kazaları, fuhuş, vandalizm, depresyon, intihar etme gibi bataklıklar da cabası
Ve hala bir bardak şarap kan yapar deyip geçiyoruz, üstüne Ömer Hayyam'ı anlamayıp, içmeyi şiirleriyle süslüyoruz, hatta ''ben kendimi kontrol etmesini bilirim'' gibilerinden de bilmişlik taslanmıyor mu peki o kadar nefsimizi kontrol etmekte iyisek nasıl oluyorda istatistiklerle uyuşmuyor. Parayla zehir içiliyor farkında değiliz, o babalarına ızgara için bakkaldan bira, rakı alan çocuklar gözümün önüne geliyorda ne desem fasa fiso çünkü şeytan günahı süsleyip göze ne kadar güzel gösteriyor...
Bir hastalıktır, şarhoş olmak için değil artık öyle bir duruma gelmiştir ki normal davranabilmek için içer...
Dünyada kölelik, insan ticareti gibi özgürlükleri kısıtlayacı durumları en asgari duruma getirsek bile bağımlılık her zaman boyuna geçirilmiş demir halkalar olarak kalacaktır...
Alkolizm, uyuşturucu bağımlılığı bunların arasında en göze çarpandır... Lakin göze çarpmasına rağmen topluma en çok empoze edilen metalardandır...
Batıda soğuk savaşa karşı bireycilik propagandası yapılırken artık Teamwork yani takım çalışması aşılanıyor...
Bu öğreti sadece eğitimde değil vizyonda da aynı. Mesela eskiden Superman, Batman tek başına çalışırdı hatta ''ben tek başıma çalışırım'' diye de baya acıtasyon yapılırdı ama nasıl sinema dünyasında artık tek ünlü yerine bir çok ünlüyü bir araya getirip film yapıyorlarsa aynı durum çizgi filmler için söz konusu. Mesela gösterimde olan Justice League'te Flash, Batman, Superman gibi kahramanların bir araya gelmesiyle dikakti çekiyor ya da eskiden bildiğimiz He-Man çizgi filminin adı artık He-Man and the Masters of the Universe. Daha da örnekleri çoğaltabiliriz mesela Robin, Teen Titans'ta takımında artık.
Yine de, Samurai Jack gibi bireyci filmler hala olsa da çoğunlukla takım çalışmasını öncelik getiren çizgi filmlerin sayısı daha fazla...
bir ses duyulsa...koşsam sesin geldiği yere...katılsam o seslere...o sesleri çıkarsam...duyulsa seslerimiz...katılsa bütün sesler...ah keşke bir olsa sesler sessizliğin içinde de...bir ses duyulsa...sessizliği bozsak
türk-kürt kardeştir
03.08.2004 - 13:19bir topluluğu ırkından dolayı eleştirmek, yargılamak, kötülemek gibi ofensif yaklaşımlar ırkçılığa girer... nitelenditmek ise ırk ayrımına girer... Hadi ırk ayrımının belli ölçüler içinse kabul edilecek yönleri olabilir ama ırkçılığı haklı veya güzel göstermenin kalpte bir hastalık olmasından başka bir bahane gösterilemez...
Tarihi gerçekler ortaya konulup şu budur o budur denilse bile, zararın neresinden dönersek kardır, o zaman düne bakıp ibret alarak yarınlar için uğraşalım. Eğer şimdiye kadar kardeş gibi yaşayamamışsak, bunu idrak edip, bundan sonra kardeş gibi yaşamanın yollarını bulmaya çalışalım. Dediğim dedik, kestiğim kestik gibi yaklaşımlarla kazanılmaz kaybedilir...
Adı üzerinde kardeşlik, bu erdemli sözü yaşatmak lazım, ayrıma gidenler istediği kadar Türkçülükten Kürtçülükten bahsettin, bu zor zamanlarda dışlayıcı-sindirici-ayrımcı-bölücü yaklaşımlarda bulunanlar ancak küfürde birleşirler...
İstediği kadar yanlış veya doğru olsun vatandaşları ırklarından dolayı ayırmaya çalışan gürülteleri çıkartçağıma, halkımızın birlikteliği için kardeşlikten yana olan sesleri çıkartırmak isterim...
Bugün eğer bazı kürt kardeşlerimi ülkemize karşı kışkırtıp kullanıyorlarsa, aynı şekilde bazı türkleride kullananlar olduğuda apaçık ortada.
Davanız adına ektiğiniz nifak tohumlarıdır beyler-bayanlar, vatanseverlik adına yapılan hainlik daha beter değil midir....Farkında değilseniz daha çok tepki alırsınız...
cennet
02.08.2004 - 19:54yok ya da var demekle yaşanmazda gidilmez de...
biliyor muydunuz
02.08.2004 - 19:28ık mık eee ne bilek kardaş cahalız biz...
ingiltere
02.08.2004 - 19:21sonunda yaz geldi ama ne olur ne olmaz yorganları kaldırmayalım...
ırak savaşı
02.08.2004 - 19:13oyunlara gelmeyin arkadaşlar, Irakta CIA, MI6 ve Mossad cirit atıyor, bozgunculukları temize çıkartmak için her türlü pisliği yapıyorlar, yaptırıyorlar...
2pac
02.08.2004 - 19:08O kadar ırkçılık problemleri varken, üstüne de bir de yok west side east side çete savaşları girmiyor mu, ırkçılığa karşı mücadeleyi gerçektende zor duruma düşürüyor. Yok 2pac diğer çeteye onun bunu çocuğu diyor lafın üzerine öldürülüyor, 2pac'in çetesi diğerini öldürüyor kim daha önce ölürse kahraman oluyor işe bak ben de bir kaç albüm yapıp öldürtçem kendimi... ABD doğruyu yanlış göstermekle kalmıyor üstüne pazarlıyor...
Ben de türkçe rap yapayım adıma TühBak koyun:
Yo man geç bunları
anam babam yeah baby yeah geç bunları come on,
bir kalemde cıstak mıstak...
ufuk uras
02.08.2004 - 18:43diğer parti liderlerinin tersine halkın içinden biri gibi davranarak sıra dışı bir liderdik yaptı ama milletimiz enseye tokat atan liderlere alıştığından bülbülü bile karga sanacak duruma gelmiştir...
Uzun süredir özlemi duyulan patinin başına geçmesine çok sevinmiştim ama Türkiye'de romantiklerin sesine pek takan olmadığından parti beklenilen ilgii bulamadı...
türk-kürt kardeştir
02.08.2004 - 14:20İnsana verilen değer insanın kendisine verdiği değerdir... Bu açıdan insanın yurdu, rengi, ırkı gibi kimlikler fanidir... İnsanı insan yapan nitelikler olaylar karşısında aldığı davranışlardır ki kim daha güzel davranırsa esas kimliğinin kalitesini göstermiş olur...
ring
31.07.2004 - 07:38DVD'sinde gizli bir bölüm var. (İçindekiler kısmında seçenelerin hiçbiri seçili olmadığı zaman oynatılırsa) İzlenildiği zaman bir hafta sonra öldüren klibin tümünü izleyebilrsiniz. (Bitincede supriz var :)
islamda kadın hakları
31.07.2004 - 07:32Din adına kadın haksızlığa uğratılmış uğratılıyordur da ama bu dinin haksızlığı değil, dini yanlış uygulmasından dolayıdır...
''İndirilen dinle, uygulnan din arasında fark vardır'' hep denilir, buna rağmen, hala etrafa ya da tarihe bakıp dini suçlu buluyorsak insan sormluluklarından kaçıyor, daha doğrusu, nedenlerden değil sonuçtan yola çıkılıyor demektir... Nedenlerine inerseniz karşınıza çıkacak insandan başkası değildir...
İslam'da kadına daha çok hak ve değer verilmiştir, nedeni ise kadının toplumdaki ve aile içinde ki konumudur ki, dini yayma açısından oynadığı önemli rolün çok etksii vardır. Dinimizin verdiği ve getirdiği hakları buraya yazmakla sığmaz... Yien de olay bakış açısıdır, ters bakılırsa eğri gözükmesi normaldir...
Mesela erkeğin daha çok sorumlulukları olduğundan kitabımızda bir ayrım yapılıyor gözükebilir lakin bunlar iş bölümüdür, zorunluluk değil öğüttür. Aşıraya ve zulme kaçmadıkça şartlatlara, konuma, yönetime, geneleklere ve örflere göre tercihler değişebilir...
cezmi ersöz
31.07.2004 - 07:12'Öteki edebiyat'ın acı yüzü
Entelijansiyanın yaratmış olduğu edebiyatın içerisinde iyi örnekler yok değil; ama geneline baktığınız zaman, bunu suçlama olarak da alabilirsiniz, hayattan kopmuş fikirlerin yağ tabakasının, arkaik fikirlerin hayatın canlılığını örttüğü kopuk, entelektüel oyunlarla bilgi iktidarından oluşturulmuş
yapıtlar bunlar. Son zamanlarda kitap satış listelerinde onun ismini hep üst sıralarda görmeye başladık. Aslında yeni değildi yazarlık serüveni! Uzun yıllardır kalem oynatıyordu; ama ne hikmetse, bir türlü hak ettiği noktada değildi.
Birkaç farklı yayınevinden çıkan kitaplarının yanı sıra Leman dergisindeki köşesinde de kaleme aldığı yazılarla kendi okur çevresini oluşturmuş olmasına rağmen, daha geniş bir kitleye Gendaş Yayınları'yla yaptığı antlaşmasının ardından ulaştı. Kısa süre içerisinde eski ve yenilerden oluşan 13 kitabı piyasaya çıktı. Tarzı ve üslubuyla basmakalıplılığın dışında olduğunu kurduğu her cümle ile ortaya koyan Cezmi Ersöz, en son kitabı 'Bana Türkçe Bir Ekmek Ver' ile bir kez daha dikkatleri üzerine çekti. Birçok edebiyatçıdan farklı olarak Ersöz'ün yazdıklarının hayatında karşılığı var. Acılarının resmini çizmekten hoşlanıyor. Süslü cümlelerin aksine,
o yalnızca 'bağırıyor', bu yüzden olsa gerek, edebiyat çevrelerince dışlanıyor. Fakat o, bu durumu bir lütuf olarak değerlendiriyor ve ekliyor: 'Biz öteki edebiyatçılarız! '
Sizce edebiyatın efendisi kimdir?
Edebiyatın efendisi hayat tabii ki, hayattan daha büyüğü yok. Benim efendim de hayat, dolayısıyla ben klasik bir edebiyatçı değilim, yani verili anlamda sunulan, seçkinci ve elitist tarzda ele alınan bir edebiyatçı kimliğim yok benim. Türkiye'de bu anlamda iki tür kanal var; bir resmî çevrelerin dayattığı, diğeri ise elitist çevrelerin yarattığı bir edebiyat. Edebiyat ortamı çok hormonlu, körler sağırlar birbirini ağırlar! Medyanın da kapısını araladığı dar bir havuz olarak görüyorum ben bu edebiyat ortamını. Bir de halkla iç içe bire bir ilişki kuran, hayata tanıklık eden, kendi kanalını, kendi mecrasını yaratan, kendi okurunu yaratan bir edebiyat var, ben o tavırdan yanayım. Şimdilerde 'öteki Türkiye' deniyor ya, bir de 'öteki edebiyat' var. Ben o tür edebiyatın içindeyim.
Bir kesimin, diğer bir kesimi, edebiyat anlamında kategorize etme, yerden yere vurma hakkı var mı?
Yok, bu skalayı kim belirliyor? Bir otorite var, elitist bir otorite. İsmi bu tür tartışmalarda çok geçiyor diye belirtiyorum Hilmi Yavuz'dan bahsetmiyorum. Hilmi Yavuz benim çok sevdiğim bir şairdir. Genel olarak konuşuyorum, bir kalıp var, kimin şair olacağını olmayacağını tespit ediyorlar. Böyle bir şey yok, böyle bir merci yok, böyle bir kurum yok. Hakları yok yani 'Bu şairdir, bu değildir' diye söylemeye.
Peki bu anlamda gerçek edebiyat nedir?
Ona da hayat karar verecek, tarih karar verecek, yıllar sonra ortaya çıkacak.
Edebiyatın bir kimyasal formülü yok mu yani?
Bunun kimyası birileri için kafalarında üretilen donmuş fikirler, hayattan kopmuş fakat birtakım zeki kurgularla, edebi oyunlarla kotarılmış şeyler. Hepsi demiyorum entelijansiyanın yaratmış olduğu edebiyatın içerisinde iyi örnekler yok değil; ama geneline baktığınız zaman, bunu suçlama olarak da alabilirsiniz, hayattan kopmuş fikirlerin yağ tabakasının, arkaik fikirlerin hayatın canlılığını örttüğü kopuk, entelektüel oyunlarla bilgi iktidarından oluşturulmuş yapıtlar bunlar. Sait Faik de mesela öteki edebiyatçıydı ya da Orhan Veli, bunlar popülist değildi, hayatın içinde olup hissettiklerini bağımsızca aktardılar. Cemil Meriç 'havuz' kavramıyla açıklar bu durumu. Dar bir havuzda birbirlerini yok eden böcekler gibi görmüştür o seçkinci edebiyatçıları.
Siz bu havuzun ne kadar dışındasınız?
Egemen çevreden gelen küçümsemelere, beni yok saymalarına aldırmadım. Onlar beni ciddiye almadı, ben de onları ciddiye almadım. Beni zorlayan uyumsuzluk. Misafir gibi görüyorum kendimi dünyada. Tam mutlu oldum dediğim anda yüreğimdeki acı çıkıyor ortaya.
Bu da sizi yalnızlaştırıyor!
Ben tutunamıyorum, köksüz gibi hissediyorum, bu dünyaya fırlatılmış gibiyim. Beni hayatla, toplumla, kurumlarla bir türlü bütünleştirmek istemeyen bir acı var, içimde ayrı tutan, farklı kılan bir acı.
Ve acınızı yazarak resmediyorsunuz, öyle mi?
Oraya dokundukları anda, o eski soluk ağrıya, acımdan başka, yaramdan başka beni kimse anlayamaz diyorum. Sanki bu acıyla doğuyoruz gibi geliyor ve ben bu acının üstünü örtmüyorum.
Acıdan zevk mi alıyorsunuz?
O beni yaşatıyor, müthiş bir yaşama sevinci veriyor bana. Nitzche'nin bir sözü var 'Uçmak için acının da ölümün de kucağına inmek gerekir' diyor ya, işte o acı beni fırlatıyor, sırf o fırlama, yükseliş adına o acıya katlanıyorum.
13 kitabınız var, seri üretim kimi zaman sizi sıradanlaştırmış olmuyor mu?
Oluyor. Bu yüzden çok yıprandığımı hissediyorum; ama okurun talebi var, okur sürekli üretmemi istiyor.
Yazmak zorunda olduğunuz için mi yazıyorsunuz, yoksa yazmak istediğiniz için mi?
Eğer yazdığım şeyden tatmin olmazsam, o hafta öyküyü vermiyorum Leman'a. Her şeye yazan bir insan gözüyle baktığım için kafamda, beynimde çalışan bir makine var. Yazma tutkusu hiç kimseyle sizi paylaşmak istemiyor, sizi bir zorba gibi elinde tutuyor.
Bu parçalanmışlık ve çelişkiler mi aşkınızı besleyen?
Evet, parçalanmışlık beni besliyor, ben o aşk duygusundan yoksun yaşayamam. Mutluluktan yana değilim ben, mutlu insanların öyküsü yoktur çünkü. Trajedi istiyorum ben, beni trajediler hayata bağlıyor. Hayatımda trajedi yoksa, tutkuyla beni kemiren aşk yoksa, ben kendi kalbimi yiyorum. Acı aslında ilahi bir şeye duyulan susuzluk gibi. Ben ilahi parçadan kopmuş gibi hissediyorum kendimi, kopmuş, öksüz bırakılmış. Çok ağır bir sendrom kopmuşluk, aşkla falan da giderilecek bir şey değil, aşk sadece bu acıyı biraz daha kanatıyor.
Ölüm sonrası herhangi bir acıya dair hesabınız var mı?
Yunus gibi düşünüyorum ben. Yunus'un Allah'a kavuşmak derdi vardı. Sosyalizme inanıyorum, mistik bir sosyalizm ama. İlahi bir gücün olduğuna hep inandım, buna en çok yazarken inandım. Mesela bir yazı yazıyordum, Hz. İsa'ya 'Neden öbür yanağını çevirdin, bunun büyük bir acımasızlık yarattığını fark etmedin mi? ' dedim ve bilgisayardan yazı silindi. Ve bir kez daha İlahi güce inandım. Hakkım yoktu böyle yazmaya. Kendi düşüncemden ters bir düşünceye yönelmiştim. Çünkü ben öbür yanağını çevirmek felsefesinin boyutlarını biliyordum; ama o an anlamak istememiştim.
'Bana Türkçe Bir Ekmek Ver' dediğinize göre masanıza nasıl bir Türkçe ekmeğin sunulacağını düşünüyorsunuz?
'Bana Türkçe Bir Ekmek Ver' dışlanmış insanların öyküsüdür. Kendi dilinde ekmek isteyemeyen bir Kürt insanının çığlığıdır bu. Düşünün ki siz bir halka ana dilinde konuşmayı yasak etmişsiniz, ana dilinde ekmek isteyemiyor, bundan daha büyük bir zulüm olabilir mi? Kesilmiş diller var. Dillerin kesilmediği, insanların kendini özgürce ifade ettiği bütünüyle özgür bir toplumda, erdemin de özgür kaldığı bir toplumu arzuluyorum. Ben bu çığlıktan vazgeçemem. (Rasih YILMAZ)
Zaman Gazetesi
showtv pazarkeyfi
31.07.2004 - 07:09Pazar Keyfi show tv'den önce de vardı hatta o isimde bir gazetenin eki bile vardı sanırsam :)
arama motoru
31.07.2004 - 07:04Bir zamanlar www.altavista.com çok iyidi sonra iyice küçüldü ve yahoo.com'un bir parçası oldu... Bunların dışında tabi:
http://webcrawler.com/
www.excite.com
www.lycos.com
vb.
evet bence de şimdilik Google'un üstüne diyecek yok...
Yine de Türkçe arama motorlarını da sanş vermek gerekir:
www.netbul.com
www.arama.com
www.arabul.com
vb.
sormak
31.07.2004 - 06:53ÇOK SORU SORMAK
Öğrenmek maksadıyla soru sorulmasında beis yoktur. Ancak kendi bildiğiniz bir şeyi başkasına sormak veya o meseleya vakıf olmayan bir kimseye sormakla, onu mahcup etmiş olursunuz. Bu ise dinen caiz değildir. Soru yönelttiğiniz kimsenin cahilliğini ortaya koymak ve kendi alimliğinizi etrafa ispatlamak için sormak ise haramdır. Lüzumsuz sorular peşine takılmak ise zaman sermayesini boşa harcamak olur. Onun için faydalı ve lüzumlu olan soruların dışına taşmamak lazımdır.
Kaynak:
Günümüz Meselelerine açıklamalı Fetvalar, 1249
Mehmed Emre, Eskişehir, Balıkersir-Bilecik Eski Müftüsü
sormak
31.07.2004 - 06:51Soru sormanında bir edebi adabı vardır derler... Mesela bu konu dinimizde çok güzel işlnemiştir: mesela cevabını beğenmiyeceğiniz soruyu sormamak ya da Allah'ın pazuları ne kadar büyük gibi sorudan çok alay edermişcesine rezil sorular...
Bu açıdan bakarsak, cevabını bildiğimiz ya da kendimize göre cevabı olan soruyu sormak gibi seviyesizlik yapmak: Daha çok saldırmak için sorulan sorular, fasulyenin faydaları nelerdir gibi saçma sorular, daha Konayı bilmeden anyayı sormak, sinir etmek için sormak ve daha örneklerini çoğaltabileceğimiz gereksiz sorulara soru bile denmez...
Bilmemek değil sormamak ayıptır derler ya işte sadece sormak değil öğrenmek için sormak esas marifetir...
sormak
31.07.2004 - 06:41Soruya soruyla karşılık vermek, taa Sokrates'e kadar dayanır...
En basit örnek:
-Neden?
-Neden olmasın?
Ne kadar basit bir taktik olarak gözükse de felsefenin ve belagatın en etkiletici yanıdır hatta silahı bile diyebiliriz... Ne de olsa filozoflardan biri '''Soru sormak en güzel cevaplardan da yücedir'' dememiş midir...
Lakin ezbere kaçarsa önemini kaybeder...
allah (c.c)
31.07.2004 - 06:28Eğer insanın yüce bir varlığa inanması ihtiyaçsa O'nun var olmadığı anlamına gelmez... Basit bir benzetmeden yola çıkarsak; insan nefes almaya da ihitiyaç duyar, bu havanın olmadığı anlamına gelmez... Ve de temiz havayı solumak daha iyise, işte o zaman, inanç konumda ise devreye din girer... O zaman doğru dine inanmak daha sağlıklıdır... Bu durumda gerekli dini insan mı daha getirebilir yoksa onu yaratan mı?
allah (c.c)
31.07.2004 - 06:22olay sadece inanmakla kalsaydı dine gerek kalmazdı...
alkol
31.07.2004 - 06:17yanlış hatırlamıyorsam bir zamanlar Tekel'in istatistiklerini görmüştüm, tüketilen alkol oranını göstermek için ''bebek başına bir şişe rakı düşüyor'' diye yaptıkları benzetme tüyler ürperticiydi... Alkol sayesinde işlenen suçlar, trafik kazaları, fuhuş, vandalizm, depresyon, intihar etme gibi bataklıklar da cabası
Ve hala bir bardak şarap kan yapar deyip geçiyoruz, üstüne Ömer Hayyam'ı anlamayıp, içmeyi şiirleriyle süslüyoruz, hatta ''ben kendimi kontrol etmesini bilirim'' gibilerinden de bilmişlik taslanmıyor mu peki o kadar nefsimizi kontrol etmekte iyisek nasıl oluyorda istatistiklerle uyuşmuyor. Parayla zehir içiliyor farkında değiliz, o babalarına ızgara için bakkaldan bira, rakı alan çocuklar gözümün önüne geliyorda ne desem fasa fiso çünkü şeytan günahı süsleyip göze ne kadar güzel gösteriyor...
alkolik
31.07.2004 - 06:17yanlış hatırlamıyorsam bir zamanlar Tekel'in istatistiklerini görmüştüm, tüketilen alkol oranını göstermek için ''bebek başına bir şişe rakı düşüyor'' diye yaptıkları benzetme tüyler ürperticiydi... Alkol sayesinde işlenen suçlar, trafik kazaları, fuhuş, vandalizm, depresyon, intihar etme gibi bataklıklar da cabası
Ve hala bir bardak şarap kan yapar deyip geçiyoruz, üstüne Ömer Hayyam'ı anlamayıp, içmeyi şiirleriyle süslüyoruz, hatta ''ben kendimi kontrol etmesini bilirim'' gibilerinden de bilmişlik taslanmıyor mu peki o kadar nefsimizi kontrol etmekte iyisek nasıl oluyorda istatistiklerle uyuşmuyor. Parayla zehir içiliyor farkında değiliz, o babalarına ızgara için bakkaldan bira, rakı alan çocuklar gözümün önüne geliyorda ne desem fasa fiso çünkü şeytan günahı süsleyip göze ne kadar güzel gösteriyor...
alkolik
31.07.2004 - 06:05Bir hastalıktır, şarhoş olmak için değil artık öyle bir duruma gelmiştir ki normal davranabilmek için içer...
Dünyada kölelik, insan ticareti gibi özgürlükleri kısıtlayacı durumları en asgari duruma getirsek bile bağımlılık her zaman boyuna geçirilmiş demir halkalar olarak kalacaktır...
Alkolizm, uyuşturucu bağımlılığı bunların arasında en göze çarpandır... Lakin göze çarpmasına rağmen topluma en çok empoze edilen metalardandır...
alkolik
31.07.2004 - 06:05alkol içen kişi demek yerine alkol içmeye aşırı derecede ihtiyaç duyan kişi desek daha doğru olur...
türk-kürt kardeştir
30.07.2004 - 21:02Divide and Conquer! sözünü hiç duydunuz mu?
Böl ve feth et!
evet gerçekten de bu oyuna çok kolay geliyoruz...
Birlikten kuvvet doğar da derler ama ve birisinin dediği gibi de birbirimizi ya seveceğiz ya da yok olacağız...
Tercih bizlerin...
Çizgi Film
30.07.2004 - 18:36Batıda soğuk savaşa karşı bireycilik propagandası yapılırken artık Teamwork yani takım çalışması aşılanıyor...
Bu öğreti sadece eğitimde değil vizyonda da aynı. Mesela eskiden Superman, Batman tek başına çalışırdı hatta ''ben tek başıma çalışırım'' diye de baya acıtasyon yapılırdı ama nasıl sinema dünyasında artık tek ünlü yerine bir çok ünlüyü bir araya getirip film yapıyorlarsa aynı durum çizgi filmler için söz konusu. Mesela gösterimde olan Justice League'te Flash, Batman, Superman gibi kahramanların bir araya gelmesiyle dikakti çekiyor ya da eskiden bildiğimiz He-Man çizgi filminin adı artık He-Man and the Masters of the Universe. Daha da örnekleri çoğaltabiliriz mesela Robin, Teen Titans'ta takımında artık.
Yine de, Samurai Jack gibi bireyci filmler hala olsa da çoğunlukla takım çalışmasını öncelik getiren çizgi filmlerin sayısı daha fazla...
Toplam 2591 mesaj bulundu