Uyansın Nadasından İnsanoğlu

Boğuk bir kir ile kirlendi gözlerin
Sefaletin dizlerini yeryüzüyle birleştirdi
Acizliğin avuçlarında bir buse gibiydi
Gülümsedi beş vakit gökyüzüne
O gülüşler ile açılan kapılara tekmeler atıldı zamanla
Zamanla avuçlar çorak bir toprağın nadasıydı
Karanlığın yüzü o zaman açık ve net gözüktü
Beyazın kıymeti ve aydınlığın
Tel örgülerle bağlandı yıldızlar
Kızgın bir tel yakacaktı sonumuzu
Ucu ucuna bağlı bir duman
Estikçe kapattı çukurları
Şimdi siz hangi dizenin hangi sözcüğünde takıldınız kim bilir.
Hakikati birleştiren harfler, tekerrüzden ibaret artık
Göz nizam ve tartıyla tartamayan kalplerin
İçine düştük insanca bellidir.
Kim ki bu aciz tekerrürü sinesine çekerek uyansın
Uyansın vedaların daha derin işlendiği topraklarda
Duyarsın o zaman kapıdaki gıcırtı gökteki gürültü yeryüzündeki amansız patırtıyı
Yakındır dostlarım ezlin bir perdesi vardı inceldi
İncelen perdeler küfran ile kirlendi
Hakikat açık ve net mührü vurulmayan kalplere
Kalbin beyne olan hükmü tükendi
İrkilmeyen ruhlar ile dolandık hayli zaman
Akrep kadar temkinliydi farketmedik
Hızla ilerleyen bir hayat
Hangisinin ardından koşsunda ayaklarım dinlensin
Ey suskunluğumla hûnçar eden zerreler
Kılıfınız bellidir.
Titrekliğiniz emin ve net
Sonumuz acbü’z-zeneb ile çıkılan lebledir.
Bahtımız yine kara toprak...