Uyanmak mı Ağlamak Şiiri - Mustafa Yılma ...

Gecenin kör saatinde
Körleşmemiş duyularla bir rüya
Koşar adım bir çırpıda
Bir yürek yaklaştı yanıma
Ve fısıldadı kulağıma
Buradayım işte ben geldim
Artık paylaş şiirden katığını
Ve söyle sende kulağıma
Tüm hüznüne ortağım
Ürperen derimin iç sesleri
Fısıldamak istedi ona
Değerken nefesim boynuna
Dilim sessizce haykırdı
Tabi ki ortağım tüm kıyılarına
Ve bin bir şiirimin satırında
Gece yelken olsun her mısraya
Öyle uzak durma
Bir düşün ucundan tut
Bir salıncağın ipine sarıl
Bir ağacın dalında yaprak ol
Bir bedenin rüyası
Bir rüyanın gerçeği
Ve katıl bana
Kal cenahlarım da öyle sarıl
Sarmaya aç kollarımda bul tüm çareleri
Ve orada tütsün sevda tütsüleri
Sesiz gecede çığlık çığlığa
Bağırırken içlerim
Kulağım kapıda
Bir tıkırtı duymak var şimdi
Bir el tutmak
Kime desem bilmiyorum bu düşü
Sokulmak sıcağına
Sıcağında uyanmak sabaha
Bir sabah ön sözsüz
Bir sabah kuş cıvıltısında güneşle tanışmak
Tavanda resmini aramak
Ve koşar adım geçmek koridoru
Mis kokuları takip edercesine
Ulaşmak süliyetine sessizce
Yaklaşmak bir kedi misali
Dokunmadan sarılmak yokluğuna
Bir rüyanın ertesinde uyanmak mı ağlamak...
Mustafa Yılmaz