Uyanışın Filmi Şiiri - Hayrettin Taylan

damıtılmış hasretlerin sonrasında akıllandım aşkına
tragedyanın gölgesiz oyununda kaderimiz ağladı
duyuşun uyanışında ruhuma indi sevgin
sevdim başladı gitmenin filmi
bekledim bitmedi filmin sonu

2…
kırmızının yıldırımla bir gülü bölüşememesi gibidir sensizliğin
mahşerin şerle kendini toplaması gibidir gidişin
varoluşun künyesinde varlığımın sevdana eklenmesi gibiydi aşk

temel taşlarını yüreğime inşa eden inkisarın ş’ahıyım
yürek atışlarını sevdamda başlatan bağlılığın z’amanıyım
göçünü yaşayan bülbülün gagasında,yaşayan umudum t’anıyım
yalnızlık servetini yolunda harcayan aşk gözlü seyyahım
kuşkuların kuşlara uçar ta benden
ilkbahar gibi gelip sonbahar gittiğin andan
ta seninle beni varlığa taşıdığımız andan

3…
mayası huylarından kalma sevme ışığıyım aşka
sana benzeyen güzellerin ayranlarında başlıyor hayranlığım
izine çıkan düşlerimin yar sonrasıyım
gönlü kapanan tavırlarım var senden sonralara
bir mevsim ağlaşır nefsin ikliminde
vicdanımın nadaslarına iner son damlan son aşk diye
öylece kalır, öylece severim ıslak yarınlar için