Yaşam insanın en uzun süren uykusudur.
Birgün uyanacaksınız, geç uyandığınıza pişman!
Geçmişte sizi uyutanlara duyduğunuz hayranlığın yerini nefretiniz alacak.
Gecikmiş uyanış sebebiyle kendinize, sizden önce sizi yaşama iyi hazırlamamış büyüklere kızsanız bile başlattığınız mücadeleye ömrünüz yetmeyecek.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bir şiirimde demiştim..."Uyurken büyür çocuklar,
Rüya dediğin gecenin sokaklarıdır,
Düşe kalka..."
İyi de..
"Uyanmamak" üzerine kim uyur ki!
Ya da kim "sürekli uyku numarası yapar?"
Görmez,
Duymaz...
Sormaz,
Düşünmez!
Hayat bu mu yani?
"Verilenle yetin,
Doyduğuna şükret!"
Yazık
Düne yazık,
Bize hazır bırakıp gidenlere yazık!
Ölenlere,
Hürriyet için,
Namus için,
İstikbal için,
Bağımsızlık için kendini feda edenlere yazık!
Ya onurunla yaşayacaksın,
Gözünü kırpmadan vatanın bekçisi,
Mazinin sahibi olacaksın,
Ya da ..............................................
Ve son söz..."Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!"
Tebrikler "uyarıcı" şahsınıza Önder Kardeşim...
Maalesef geçolamdan uyanmak gerek saygılarımla dost
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta