Uyanınca Uzaklar Şiiri - Şenol Denizci

Ölüm dahil her şeyi paylaşmak vardı
Teğet bile geçmek istemedik
Bazı hallerle kıyısından yaşamın
O bizi böyle karşıladı
Söze gerek bırakmayıp susmak vardı
Konuştuk ihtirasla

Seni nasıl unuturum
Yüreğimin dehlizindeki kansın
Kavgamsın
Seni nasıl unuturum
Demek vardı

Düşünürken güzel dünya
Yaşarken ifrazatı pişmanlığın
Bir yerlere taşımayın beni
Kalbimin durduğu yerde bırakın
Sizin taşımanız beni yorar
Anlamadınız mı ey insanlar
Susuşumun içinde bir gizli bilmek vardı

Acıya mercekti elinizdeki
Büyüdükçe küçülten
Ah detaylardı içinizdeki kayaları öğüten
Küçük ayrıntılarla heybetini yitirdi dağlarınız

Şimdi omuzu düşük yürüyor içinizin boşluğunda duygular
Aşkı nasıl oldu da tanımadınız
Kaç yıl taşınır her yere pişmanlıklar
Bu kaçıncı ağlayışınız
Mutlu olmak vardı