Uyanınca Şiiri - Coşkun Akarsu

Dün gece rüyamda seni gördüm
Gittiğin için gelmezsin.
Unuttun artık, sevmezsin sanıyordum.
Yanılmışım meğer.
Ne çok özlemişim seni…

Tam da orta yerinde yolun, yollardı zaten bizi buluşturan.
Sımsıkı tuttum ellerini.
Gözlerine baktım dakikalarca.
Sanki asırlar geçti.
İçimden korkular geçti;
Ya rüyaysa ya gidecekse yine dedim kendi kendime
Ama gerçektin, ama sımsıcaktı ellerin.

Belediyenin kazdığı çukurdan cennete düşmek gibi.
Fark etmeden aslında çokta istemeden.
Ben düşerken cennet bahçesi yüreğine
Sen usulca kaldırdın başını.
Gözlerime baktın.
Aynaya bakar gibi gözlerimden yansıdın.
Hiç değişmedi zaman.
Ne çok özlemiştim seni

Düş kadar düşmüştün içime
Düştüm ve bitmedi özlemlerim.
Şahit oldular yokluğunda sancıyan yanlarıma.

Gittin.
Ve sen gelmedin bir daha.

Sen olmadın beni rüyalardan uyandıran.
Rüyalar bitti.
Sensizlik okşadı saçlarımı.
Kulağıma fısıldadılar hallerimi.

Oysa ben başka türlü olsun derdim.
Başka bir şey isterdim.
Işıkların aydınlatamadığı bir kentin penceresinden bak dünyaya.
Ve özledim diye fısılda rüzgara.
Sonra rüzgar yetiştirsin sözünü bulutlara.
Ve sen bilirsin; bulutlar yağmur olduğunda.
Islanan kent olur ıslanan bir ben.

Şimdi ne fark eder ki hiç gelmesen.
Dün gece rüyama geldin.
Çok güldük; çok ağladım.
Gözyaşıma kimseler şahit olmadı.
Şükür erkekliğe helal getirmedim.
Uyudum da bir rüyadan uyandım.
Çok istedim dönmek avuçlarına.
En sonunda bende olmazına inandım.

Yoktun işte yoktun.
Yokluğunu azaltan bir düş gördüm.
Yüreğimde birikmiş acılar tahliye oldu.
Sabah oldu.
Acıya uyandım.