Uyanık! Şiiri - Mehmet Göden

Baykuş konar hanemize ne eyvah!
Akıl karmaşadan geçip,kişt demez,
Sallayıp atana alkış tutar,cehalet,
Basiretin bağı elde,bilir! uyanık,
*
Çifte sallar durur,gemi tuturmaz,
Söndürür ocakları duman tüttürmez,
Kendi yutar, kimseye, gıdım tattırmaz!
Afiyet olsun demeni,bekler uyanık.
*
Sanar yerde gökte,sade kendisi,
Koltuğa karpuzunu,iter çengisi,
Bozulup düşerse, birden dengesi!
Sebebi etrafında,araruyanık.
*
Arı gibi her çiçeğe konsunda,
Bal aldığı çiçekleri yolsunda,
Her duanın,rahmetini duysunda,
Sevabını' kitaptan',çalaruyanık
*
Bilersin dişini böyle zalime!
Fırsat hep ondadır,sen hep elpençe,
Meydana çıkıpta, birgün erkekçe,
Vuruşalım demez,kaçar uyanık.
*
Gödenim haline şükret sen otur!
Köteğin eksiği birkaç tokattır,
Gerçekleri biliyor,sanma sakattır,
Korkudan zangır zangır, titrer! uyanık.

Berlin.1998