Bazen
Bırakıp da gitmeyi bilmek gerek
Hâlâ varken sevgi.
Bazen
Veda etmeden,
Sevgi yürekteyken
Gömmek gerek adını yüreğe de
Sevdiğini söylediğine pişman ettirmeden,
Unutturmadan adını
Çekilmeli ortalıktan.
Bazen
Yapışkan bir bant olduğunu hissettiğinde,
Verdiğimiz rahatsızlık için özür dileriz, deyip
Kapatmalı yürek kanalını.
Bazen
Dolu dizgin bir küheylan olup
Yanarken yüzün al al
Belli ettirmeden incinmişliğini,
Ağlamayı akla getirmeden
Anlamsızlığına kızıp hayatın
Durmalı bir dört yol ağzında,
Nereye ve kime ait olduğunu bilmeden
Yürüyüp gitmeli de
Nereye?
Şimdi hâl bu iken,
Sevda yürekte buram buram tüterken,
Bunca yılı birlikte geçirmiş gibi sevdiğini,
Bırakıp da yalnızlığa
Gitmek
Ve tüketmek ömrü kimsesizliğinde;
Reva mıdır ki
Sana,
Bana,
Bize diyorum
Reva mı bir vedasız ayrılık?
Bilmiyorum…
Bildiğim bir şey de yok
Sadece
Ömrün biteceğini biliyorum bir gün,
Bir de
Gözlerimin dalıp gittiği yönde
Gördüğüm hayalini düşünüyorum.
Üzülür mü ki bu hayal, yokluğumda?
Üzülür,
Çok üzülür hatta.
Bir günün yorgunluğunu,
Atar gibi bir sıcak duşla
Atamaz ki yüreğindeki beni…
Atamaz çünkü
Ben de atamam varlığını varlığımdan.
Ben mi,
Yalancılık mı?
Hayır,
Değilim yalancı
Sadece her sevilen gibi,
Gölgelerimiz dans etsin isterim,
Ruhlarımız büyüsünde salınsın aşkın.
Özlem denizinde yüzmek,
Adamı deli eder böyle demek…
Boş ver,
Aldırma sen bana…
Hadi uyu
Ve
Dalgalar çarparken kıyıdaki kayamıza
Dönme sakın sen başka bir yöne
Sol tarafındaki hayalimi öpmeden.
17.2.2009
23.30
Serap Hoca
Kayıt Tarihi : 18.2.2010 07:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
