Kendini herkesten açıkgöz sanır,
Zanneder ki sade odur uyanık!
Oysa herkes onu çok iyi tanır,
Boyun da kalmıştır bodur uyanık!
Ne yapsan, neylesen, kimse kanmıyor,
Adını dostların iyi anmıyor,
Sözde ışığın çok, fakat yanmıyor,
Çevrende durumun budur uyanık!
Bir sağa bir sola sapar durursun,
Marifeti hep kendinde görürsün,
Bir nalına bir mıhına vurursun,
Söyle bana, derdin nedir uyanık!
Çit dediğin, keçiyse olurdu sürün,
Bilmedin haddini, nerdedir yerin,
Düşünmedin acep ne olur yarın,
Koltuğu zanneder, sedir; uyanık!
Dertli, bu durumu öyle çok gördü,
Önce soruları kendine sordu,
Yaşadıklarını iyiye yordu,
Hilali zanneder bedir, uyanık!
ERDEMLİ-11 Haziran 2015 Perşembe
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 11.6.2015 18:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendini açıkgöz sanan insanları çok görünce bu satırları kaleme almaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!