uzun bir uyku sonrasi acildi yorgun gozlerim,
etrafima baktigimda gordugum bitmis bira siseleri belki biraz atistirmalik,keyfe kederim
yine evin yollarını sonradan hatirladigim bir gundeyim,
başımda bir ağrı,uzerimde hafif bir yorgunluk
uyanığım ayyaş ruhum şu an kendinde
Güneşin gozlerini henuz yeni actigi,Ay’ın uyumak için hazırlandığı sabahla gecenin arasindayim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta