Uyandırmayın Ölümden! Şiiri - Fazıl Agaccı

İntihara meyilli düşüncelerim,
Celladına aşık olan mahkum benim.
Arafta kalmış ruhum.
Kulaklarımda "ama sen yoktun" nidalarıyla,
Farklı isimler yankılanıyor,
Gittiğin yerlere kazınmış resimler,
Her yerde bensiz geçmişin izleri.
Ve feryad ediyor sessizliğin,
"dokunma, gelme, istemiyorum"
Sonra binlerce kez boynuma vuruluyor
Dilinden çıkan keskin kılıç.
Ölmedi diyorsun, kanıyor intikamın,
Bir daha vur, vur da kesilsin artık nefesim,
Karışmayı bekliyor toprağa,
Yıllar önce ceset olmuş bedenim ,
Yaradana inanmayan insanlar,
Sahte dualar ediyor etrafımda,
Onlar inanmazlar ki aşka da.
Sen diye okuduğum inancımı
Kaldırıp yerden yere vuruyorum,
Sonra gelip bir de ecel vuracak
Ve bitecek bu kabuslar.
"Yaşasın öldürdük"
Diyen sevinçlerinizi duyar gibiyim şimdiden.
Lütfen uyandırmayın ölümden...