uyandırmak için seni
ayışığı sonatından geceyi çaldım
ıssız bir şehre gittim hiç gitmediğin
sessizliğe bilmediğin şiirler fısıldadım
rüzgârların dindiği kıyılarda
öykünü dinledim ıslak kumlardan
deniz uyuyordu ayak ucunda
aramızda tüy gibi uçarken zaman
aralık perdelerden yüzüne düşen
ayın tenha seslerini okşadım
açıklarda yitmiş bir yelkenliden
eğilip sulara gölgeni öptüm
kimsesiz çocukların ince parmaklarıyla
dokundum düşlerinin kırılmış aynasına
eski resimlerin soluk çizgilerinden
ellerini seyrettim mağaralarda
uyandırmak için seni
bütün geçmişini yeniden yazdım
bir gül iliştirip yalnızlığına
unuttum ne varsa unutmadığın
uçucu bir kokuyla sardım yalnızlığını
bir dağ gecesi gibi ürperdi tenin
soluğundan soluğuma uzanan
uzun bir yol diledim
uyandırmak için seni
alnına solgun düşen saçlarını seyrettim
sonsuzluğu çağırdım avuçlarından
kayan bir yıldız gibi ölürken kalbim
Kayıt Tarihi : 24.12.2000 20:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler ve de hayırlı sınavlar dilerim Ayten hanım.
Bu dize tam tersi yazılsa daha güzel di!
Tebrikler idare eder.
TÜM YORUMLAR (11)