Uyan ki Seni Öldü Bilmesinler

Şiirin tümü

Uyan ki Seni Öldü Bilmesinler

Gündoğumuna nasıl sevdalanırsa bir çocuk.
Mısralarını.
Öyle düşürür yaşam kavgasına şair.
Sabahın sürgün gözlere düştüğü yerde
Ayaklanır hapis duygular.

Ki Barikatların arkasında direnenler
El sallarlar gelen güne

Kaç kez çöl rüzgarlarından kaçırdım-
ılık meltemleri.
Üşütür diye sevdiklerimi kar yel
Sakladım yüreğimin kuytularını sam yelini.

Biz değimliydik güler yüzle günleri karşılayan
Ayıt yaktığımız gecelere aldırmadan

Ey tüm zamanların sancısını içinde saklayan
Silkin gayrı ölüm uykularından.

Bak meneviş yeşilinden
Patlıcan moru ayva sarısına döndü
Üzerine doğan al kızıl tan
Haydi gayrı uyan
Haydı gayrı uyan
Haydı gayrı uyan Lan…
Uyan II

Şimdi senin yürümeni bekler-
(Ayaklanmanı Tarih.)
Sen ki çökmüşsün dizlerinin üstüne.
Sıkıştırmışsın avuçlarına başını
Yürümeni beklerken
Unutmuşsun emeklemeyi de.

Ne yapsam da sana doğru kanatlandırsam dizeleri.
Sana yıldızlar saklıyorum avuçlarımda

Ellerime dökülen hasret
Zincirleşti bileğimde
Felaketim olmuş esmer bakışların.

Söyle ey kızıl saçlı sevgili söyle
yüreğimde kabaran bu okyanus ne
ya bu yakan ateş/ bu sürgün kavga
söylesene sevdasına vurulduğum.
bu aşk değilse ne.

Ya bu kanayan günün ağardığı yerde
Yağmalanan tenimdeki sızı

bu şehir ne kadar unutturmak istediyse seni
ölümüne diledi seni benden içimde ki sevda
hangi dalga kıran dayanabilir ki,sana.

sokaklarında uçuk gölgelerin volta attığı-
bir kent düşlemedim hiç.
biliyorum sen yoksan ben hiç var olmadım ki.

Onurunu yitirenlerin
açlığa tecavüz ettiği gecelerden geçerken
hırçınlığımı gizledim zemheri ayazına
Emek cephesinde bozguna uğradım
Uyan..
Uyan III

Biz ki hiç hak etmedik
Bu kadar incinip dökülmeyi
Paslanmış yerlerinden hayatın
Köleliğim bile esir durmamıştı bu kadar..

Genlerimizde başkaldırı vardı
Teknoloji amelesi olmadan.

Şimdiyse can telef etmekteyiz
Varlık ve yokluk arasında..

Günün yüzüne yayılmış tutsak korkularım
Muştusunda alaca karanlığın
Düşeriz yollara gün ağarmadan.
Zinde sevinçler yüklemek için sabaha.

Kömür karası bedenlerde gizli mutluluğun resmi.
Oysaki ten kararmış/öfke kocamış
Harmanlanır dile gelir/ ter ter yanık ezgiler.

Esmer bir sevda geçer içimden
Uzun türkülerde kaybolurum.
Martılar ağlar limanlar susar
Dolu dizgin geçer ellerimden uçarı yaşam.

Bezgin akşamların sevdasındayım.
Kendinden kaçan insanlar için-
Umut deriyorum yıldızlardan.
Alkışlayarak kendi infazımı..

Nehirler kanıyor-
Dünyanın uzak yerlerinde.
En aymaz zamanındayız tarihin.
Barut kokusu yakmış yüreğini dağların
Her yer Her yer kan gölü
Her yer Ana Dolu-
Evlatları vurulmuş Uyan….
Uyan IV

Bozkır yalnızlığına kucak açmış umut
Işık sızdırmaz labirentlerinde-
Kayboldum sokakların.

Soykırımların tanığı tarihsel dokular
Ayaklanmış içimdeki suskun çocuk
Gülümsüyor öylesine içten. sabırsız
Biz susarız da gözlerimiz konuşur dercesine.

Yaşama -aşk kadar uzak yüreklerin-
Ellerinden nasıl tutar ölüm-
Soldurur soğutarak düşlerin bedenini.

Dişleri sökülmüş yılan gibi sessiz gece
Çarparak geçiyor kulaklarıma-
Sessiz tınısı geçmişin
Solgun bir tebessüm bırakarak tarihe..

Zorlu yolların dikey yolcusuyum.
Sürgün zamanların yorgunu dizler.
Uzak ülkelerde çoğalırız yeniden
Öfkesi camlarda buğulanır korkunun..

İşte uzattım ellerimi
Haydi ne duruyorsunuz tutsanıza
Çığlığımı gömdüm seherin ıssızlığına da
Ötesi olmayan aydınlıklar getirdim sizlere.

Bir demet gül takarken düşlerimde yar saçlarına.
İrkildim silah sesleriyle-
Tamda uyanmak üzereyken- Faili meçhulüm.

Kadavralarım geleceğe emanet.
Barut yanığı gözlerimden baksınlar-
Geçmişine emekçi yoksul halkımın..
Belki bir çare bulunur emperyalist zulme
. Uyan.......
Uyan V

Hani bir kez uyanmıştın
İlk kez yürümeye başlamıştın.
Hayli yol almıştın emeklemeden.
Yıl bin dokuz yüz yetmiş yedi
On beşiydi aylardan Haziran

Hani bir yumruk gibi perçinlemiştin-
Kara gözlerini-
Sınıf tarihimin orta yerine,de-
Kızıl bir ateş sarmıştı-
Yurdu bir baştan bir başa…

Haydi gayrı anımsa yıldız yutan geceleri
İdam sehpasına türkü söyler gibi-
başları dik çıkanları.
Ölüm cesaret bulur ellerinde-
yırtardı sokakları.

Sen sustukça-
yuvarlanan bir çığ büyümekte- kap kara.
Telef oluyor -çocuk yüzlü sevecenliğim.

Sen uyudun- ben ateşkeslere hüküm giydim.
Nerede bir yaprak kıpırdasa
Koşturarak gelir başıma cellatlarım.

Şimdi karanlığın bir ışık boyu derinindesin
Haydi gayrı kıpraştır kirpiklerini ki
Karanlığıma ışık sızsın
Sonra başla yumruklamaya
Daha
Daha
Daha çok yumrukla ki
Gözlerin güneşe döküksün..
Uyan ey emekçi halkım.
Uyan ki 15 16 Haziranlar Unutulmasın…