Uyan Ki Gülsün Yeryüzü Şiiri - Savaş Barha

Dünya aciz,
dünya bitap düşmüş.

Dünya bu aşkı
kaldıracak kudrette değil.

Sayısız sevinç ektik
masum gözlere.

Masum gözler
yaşarmasın diye.

Üzülen yine biz olduk,
biz üzülmeye alıştık.

Hakkımız olan aşktan
gözü yaşlı feragat ettik.

Gülmeye layık kalpleri
kanatan yine biz olduk.

Kendi celladımız olduk,
önce umutları öldürdük.

Yetmedi zalimliğimiz,
benliğimizin mezarcısı olduk.

Kendimizi öldürdük,
kendimizi gömdük.

Uçurumlarda haykırdık.
Kuytu köşelerde ağladık.

Koca dağlara ağır geldi isyanımız.
Sıra sıra dizili dağları un ufak ettik.

Bulutları birbirine bağladık.
Güneşin büyülü ışıltısını sakladık.

Ihlamur çiçeklerini kopardık.
Hüznümüzü yeryüzüyle paylaştık.

Haydi, uyan sevgili.
Uyan da son bulsun bu kâbus.
Uyan da şenlensin neşesiz dünyamız.
Uyan da nefesinle dağıt tüm karanlıkları.
Uyan da gözlerinle cennete çevir yeryüzünü.