Uyan IV Şiiri - Abdullah Oral

Uyan IV

Bozkır yalnızlığına kucak açmış umut
Işık sızdırmaz labirentlerinde-
Kayboldum sokakların.

Soykırımların tanığı tarihsel dokular
Ayaklanmış içimdeki suskun çocuk
Gülümsüyor öylesine içten. sabırsız
Biz susarız da gözlerimiz konuşur dercesine.

Yaşama -aşk kadar uzak yüreklerin-
Ellerinden nasıl tutar ölüm-
Soldurur soğutarak düşlerin bedenini.

Dişleri sökülmüş yılan gibi sessiz gece
Çarparak geçiyor kulaklarıma-
Sessiz tınısı geçmişin
Solgun bir tebessüm bırakarak tarihe..

Zorlu yolların dikey yolcusuyum.
Sürgün zamanların yorgunu dizler.
Uzak ülkelerde çoğalırız yeniden
Öfkesi camlarda buğulanır korkunun..

İşte uzattım ellerimi
Haydi ne duruyorsunuz tutsanıza
Çığlığımı gömdüm seherin ıssızlığına da
Ötesi olmayan aydınlıklar getirdim sizlere.

Bir demet gül takarken düşlerimde yar saçlarına.
İrkildim silah sesleriyle-
Tamda uyanmak üzereyken- Faili meçhulüm.

Kadavralarım geleceğe emanet.
Barut yanığı gözlerimden baksınlar-
Geçmişine emekçi yoksul halkımın..
Belki bir çare bulunur emperyalist zulme
. Uyan.......