Uyan II Şiiri - Abdullah Oral

Şimdi senin yürümeni bekler-
(Ayaklanmanı Tarih.)
Sen ki çökmüşsün dizlerinin üstüne.
Sıkıştırmışsın avuçlarına başını
Yürümeni beklerken
Unutmuşsun emeklemeyi de.

Ne yapsam da sana doğru kanatlandırsam dizeleri.
Sana yıldızlar saklıyorum avuçlarımda

Ellerime dökülen hasret
Zincirleşti bileğimde
Felaketim olmuş esmer bakışların.

Söyle ey kızıl saçlı sevgili söyle
yüreğimde kabaran bu okyanus ne
ya bu yakan ateş/ bu sürgün kavga
söylesene sevdasına vurulduğum.
bu aşk değilse ne.

Ya bu kanayan günün ağardığı yerde
Yağmalanan tenimdeki sızı

bu şehir ne kadar unutturmak istediyse seni
ölümüne diledi seni benden içimde ki sevda
hangi dalga kıran dayanabilir ki,sana.

sokaklarında uçuk gölgelerin volta attığı-
bir kent düşlemedim hiç.
biliyorum sen yoksan ben hiç var olmadım ki.

Onurunu yitirenlerin
açlığa tecavüz ettiği gecelerden geçerken
hırçınlığımı gizledim zemheri ayazına
Emek cephesinde bozguna uğradım
Uyan..