Uyan artık, uyan be kardeşim uyan.

Sonbahar erken geldi bizim beldelere.
Yemyeşil yapraklar gazele dönmüş.
Bie rüzgar, bir fırtına, her taraf tarumar.
Göçmen kuşları bile şaşırdı gideceği yeri,
İşte beni titreten, bu ümmetin çaresizliği.

Sokaklardan kesildi neşeli çocuk sesleri.
Kediler, köpekler bile bıraktı kovalaşmayı.
Bir yollar sessiz, bu duvarlar soğuk bize.
Bir şeyler olmuş belliki benim yurduma,
Sanki üstümüzde, tonlarca ölü toprağı.

Kuranların okunduğu, ilahilerin söylendiği,
Dillerden duaların düşmediği beldelerde
Ağıtlar yükselir, duman bürümüş tepeleri
Tespih taneleri gibi dağınık islam toplumu.

Ecdad ümmet derdi birilerine, kimdi onlar,
Bilemedimki hangisi dost, hangisi düşman.
Uyan bir bak, yine öksüz kalmış müslüman
Güvenme bunlara, kalalım biz yine ayakta.

Herkes kendine bir yol tutturmuş,
Dostluk, kardeşlik ancak laflarda kalmış,
Asımın nesli derdi atalarımız, bu muymuş
Elimizde son kale, bu bizim toprağımız.

Hani avucunu açmış bekliyordu peygamber
Şehadet ederim artık bu yüzle bize bakmaz.
Hangi özür, bahane temize çıkartır bizi.
Uyan artık, uyan be kardeşim uyan.