Uyan Şiiri - Abdurrahman Polat

Bir sabaha uyanıyorum,

Günlerden elveda,

Güneş, yine istemsizce çıkıveriyor,

Odaları kemiklerle sarılmış iki blok arasından,

Oysaki yıldızlar hala dinliyor ağızları,

Birkaç güzel cümle kalmış hayatı anlatan,

Saniyeler sürüyor masallar,

Son yakınlaşmayla bitecek hikayeler,

Son darbeyle bitiyor her defasında,

Etrafına bak,

İzlemen gereken kısa bir film daha var,

Seni mi suçlamalı,

Beni mi suçlamalı,

Ya da asılacak kişiler onlar mı?