Uyan.. Şiiri - Namık Atasoy

Öyle bir illetin zilletine düşmüşki memleketim,tanıyamaz oldum bu,mu benim ceddi şanlı milletim.
Bir yanda,varoşlarda kaybolmuş yaşamla ölüm arasında sıkışıp kalmış yitik sönük hayatlar.
Bir yanda,yozlaşmış,aslından uzaklaşmış,parayı ilah yapmış,gözü açık gönlü kör canlar.
Nereye bu gidiş,yolun sonu nereye?
Komşusu aç iken tok yatmayı haram kıldığın ümmetine bak,kadiri mutlak.
Tanımıyorki komşusunu açmı,tokmu bilsin,ağaç kurumuş artık yaş değilki eğilsin.
Özgürlük maskesi altında slogan atanlar,unuttunuzmu! yedi düvele hürrüyet dersi verdi sizin için kara toprağa yoldaş olanlar.
Vah biçare gençliğim eyvah,böylemiydi senin neslin,hep boşmu geçti tarih dersin.
Durduğun yere bak,uyan gaflet uykusundan,aç gözlerini gör neredesin,aslına dön sen dünyaya nam salmış bir destanın neferisin.
Sen Türksün,karlı doruklarda arşa ulaşır asil başın,senin olduğun yerde nifak nasıl dolaşır arkadaşım.
Ufkuna yaz şanlı geçmişini,övün ama durma yürü aydınlık yarınlar senin..