Uyan Şiiri - Mehmet Bulut

Haydi gün batımlarım
gidin ve getirin geceyi
yürüyeceğim üstüne üstüne.
Sende durma;
uyan artık şehir
uyan daldığın bu derin uykulardan.
Aç o narin,o acımasız,
o kalleş kucağını veda zamanıdır.
Sellerinde boğ beni,
yüksek binalarını kuşandır bana,
en kuvvetli zehrini zerket atardamarlarıma
ayrılık vaktidir...
Uyan artık şehir
beni yolculama vaktidir.
Sonu belirsiz yolların
tükenmeyen özleminde...