Uyan Şiiri - Şenol Şener

Kalbe işlemişse, dünyanın hırsı
Kabire dühulün, olmadan uyan
Yaşarken almalı, gereken dersi
Gül gibi cemalin, solmadan uyan

İman kurtuluştur, nefis bir cani
Akıbet ölümdür, bu dünya fani
Ecelin gelişi, anidir ani
Uyanmaz uykuya dalmadan uyan

Ömür sonbaharda, bir yaprak gibi
Sararıp solunca, buluyor dibi
Emir verip emanetin sahibi
Ölüm meleğini, salmadan uyan

O her şeyi bilen, o yüce Hakk'tır
Ondan geldik O'na, dönmek mutlaktır
Gaflette olanın, sonu helaktır
Saatin son defa, çalmadan uyan

Kul aslına döner, tek bir solukta
Yıkarlar teneşir, denen olukta
Musalla taşında, son yolculukta
Dostlar namazını, kılmadan uyan

Karanlık odası, derin yapısı
Ora ahiretin, giriş kapısı
Dünyada verilir, cennet tapusu
Toprakta kendini, bulmadan uyan

İmanla ihlâsla, karıp harcını
Şenol'um sevapla, doldur hurcunu
Huzura bırakma, sakın borcunu
Hesaplar mahşere, kalmadan uyan