Uyan Şiiri - Sümeyye Gedik

Önümde berrak sayfa, elimde kara kalem
Ne yazayım bilmem ki, hissiyatım karışık
Yazdığım niyetler ak, bu nasıl halli âlem
Sustuğum her şey farklı hicran ile barışık

Kanatsız serçe gibi, bir konar, bir uçarım
Kendime varamayıp, kalırım dipsizlerde
Bundandır güçsüzlüğüm bir o kadar naçarım!
Dümeni yok hırçınım alabora denizlerde

Hayallerin hasretin, acısı bir başka sanki
Ne söylesem bilmem ki, dil-i zârım söz bitti
Meramı izah etmek, külfetten zor inan ki
Bana benden yakınlar, beni almadan gitti

Bakar bakar seçemem gözlerimin önü pus
Görmediğim bir yere koşuyorum durmadan
Nahif yürek mahkûm etti, oldum ona mahpus
Yaşanır mı, imkânsız, sâfi hayal kurmadan

Bitap düştü kalemim, vurdular kelamımı
Bükük bir ünlem ektim, tek hecemin sonuna
Candan öte bildiğim cânımı verdim almadı
Üç nokta koydurdular her gecenin sonuna

Tiz vaveyla kopardım ne gören var ne duyan
Mûsmir şiirler yazdım, "müsterih ol ve dayan”
Nerde ay yüzlü cânım, nerde ruhuma uyan
Vuslat haram diyorlar, uyan gözlerim uyan