Uyan Şiiri - Necati Çavdar

U Y A N

Necati çavdar

UYAN
Müslüman elinde "Revan"...
Esaret ve İşgal de "Erivan"...!
Söylenir, hatıralardaki gülistan
Hala anlatılır destan destan

Diyar diyar esir, Vatan
Di –yar, di -yar ağla, yan
Unutma… İlla uyan… İlla uyan..! Masalarda kalmasın, Gülistan?
Uyan da dirlik birlik bozulmasın
Uyan ki olmasın Van’da Erivan
23. Nisan 2016 –Ahimesud YARA, DİLİM....

“Kuş’’atılıyor ana dilim
Yapılmıyor; konuşma, bilim
Türkçe gidiyor; yara, dilim
Birlik, dirlik olur; dilim, dilim
Eylül 30, 2006

Vatan Hainliği Telafi Edilebilir. Din ve Dile Yapılan İhanetin Telafisi Olmaz.

Vatan Hainliği Telafi Edilebilir.
Din ve Dile Yapılan İhanetin Telafisi Olmaz.
Necati Çavdar
20016 Nisan/Ahimesud
Yılar önce;
“Yara, Dilim
‘Kuş’atılıyor ana dilim
Yapılmıyor; konuşma, bilim
Türkçe gidiyor; yara, dilim
Birlik, dirlik olur; dilim, dilim” (1)

diye çığlık atmıştık.
Kim duya, kim duyura..?

Batı’nın karanlık, İslam dünyasını aydınlık çağlarında Avrupa’da derebeyler vardı.
Bunlar kontrol ettiği alanın kanını emerek şatolarına tıkınıp, bütün alemi “şato” etki alanı.. İnsanlığı da lütfedip içeri aldığı kimi esaretten kimi azat kabul etmez gönüllü kölelikten dolayı orada olanlardan ibaret sayardı..
Diğerleri ya düşman ya da “yok” hükmünde idi.
Şatolar, surlarla çevrilir, istenmeden içeri girmek ölümle sonuçlanırdı.
Bu gün günümüz siyasası ve de “edebiyat” dünyası da bu durumda..
Birkaç şato ve birkaç derebeyden ibaret..
Şayet şatoya girmiş derebeyin kontrolünde isen varsın.
Değil isen zaten “yok”sun..
Senin var olmana; derebeyler, dükalıklara, şatolara hükmeden, klânlar, sanat ” tanrıları” karar veriyor..
“En izleksel, öznel- nesnel söylemsel imgelerle hermetik, tematik, tikel ve tekil … dizinler” kurar isen; oldun.
Yok .. Milletin sesi, dili, yüreği olur isen yandın, “yok”sun..
…………..

ADALET..ADALET yine ADALET …!
Hukuk- adalet…
Birinde kanunilik, gücü elide tutanın hakimiyeti.. Çoğunluğun kararı ve onayı..Diğerinde hakkaniyetlik, mazlumun hakkının gülcüye karşı korunması, milyarlar karşısında bir kişide olsa onun Hak’kının teslimi söz konusu..
Nemrut, Firavunlar, Hitler, Mussoloni, Mustafa Kemal,
Stalin, Pol-Pot ve diğer tiranlar, döfakto yapay yapı İsrail; elbette yaptıkları işleri dönemlerinin mevcut “hukuki” şartlarına uygun olarak ya da hukuki şartları uydurarak yapmışlardır. Bundan sonra da halkın onay verdikleri dahil her türlü dikta heveslisi kimi güç sahipleri
adaletsizliklerini “hukukilik” kılıfıyla örteceklerdir. Fakat o gün insanlar bunu kabul edip sindirse de çoğunluk

benimsese de yanlışlıklar “adalet” kavramıyla değerlendiremez.
Hukukilik; sıfırdan başlayan artı rakamlarla ifade edilebilir. Ancak adalet terazisinin artı sonsuz ile eksi sonsuza uzanan ölçme, değerlendirme imkanı ile Haklının hakkı, zalimin cezası belirlenip, sağlanır.
Tıpkı şiirde de okunacak ile çok okutulan, okunan aynı şey değil.
Tanınmış – tanıtılmış; aynı kavram değil ise şair ve “kendine şair diyen/dedirten de aynı değildir.
Ölçü yanlış olunca sonuç da yanlışa çıkar.
Bir kilo, tüm ölçülebilen ağırlık için bir kilodur. Fakat bir kilo demir bir kilo altı değerinde değildir.
Her değer kendi cinsiyle kıymet bulur, onunla ölçülür.
Kimi dukalıkların şatolarına girip, “klan”lara bende olanlar; kimilerini şair saymıyor.
“Aruz”un anlam ve hesap denklemini çözemeyen “ hece”nin ölçüsüne boy erdiremeyen elbette zekanın sınırlarını kendi belirleyecek..
Ölçüyü – tartıyı kendi uyduracak..
“Hece” ölçülerine uymaya çalışmayı “anakronik bir tutum” ve de “hece”nin ifadeye kazandırdıklarına “ plastik güzellik” “diye niteleyip hiçbir ölçü,tartı, anlam kıymetinin semtine ayak basmayarak “postmodern iştihalar içinde”; “retoriğini” de kendi belirleyip “serbestin” en derekesinde efelenecek ki kendinden menkul “şiir” vadisinde sözü, kelamı olsun, “varlığı” bilinsin..
Aksi takdirde kıymeti ne ola ..?
Mesela..
Necip Fazıl, onlara göre şair değil olsa olsa “ikinci seviye..”
Ancak, Stalin’e “kul olup” kominizim arpalığı, imparatorluğu imkanları ile “tanıtılıp”, ideolojik cila ile parlatılarak sunulan Nazım Hikmet, bir “nümera..” Mehmet Akif, “eh işte”..!
Söylenen söz şu:”Akif’e bazıları şair diyor..Ama…” Aması; aslında “şair değil” demek istiyorlar..

Şahıs , “şiirin adaleti” diye “eser” yazmış.. Görende cümle şiir genellemesi içinde “adalet “arayacak.. ” 1980 Sonrası Türk Şiiri Üzerine Eleştiri Ve Tahliller “diye kurnazlık edip, belli tarih kesitinde yazan herkesi kucakladığı sanılacak..
İlginçtir bu eşsiz esere de, çok şükür ki üyesi olmadığım Türkiye Yazarlar Birliği ‘ de “ Edebî Tenkit” dalında ödül vermiş.
Tuhaf olanda bu ya..
Ya sözde “mutedeyin” veya “mefkureci” camianın kalem/kelam erbaplarının klanlaştığı o kurumun “yazarlarla “ilgisi yok.
Ya da “eserin “ eserle alakası..
Veya her ikisi de ..
Kimi “gelenek”, milli “irfan” sevdalıları da “Edebiyat” a “edeb-siz”lik mührü vuran yayınları yetmiyor gibi kendi benliğinden “değişim”e, “dönüşüme” geçiş, maziden kopuş ve de kaçış babından acil “akın”a çıkmış olmalılar ki toplum önüne çıkarıp kürsü tahsisiyle “söz “söyletme makamında toplum önüne taşıyarak mükâfatlandırma yarışına girmiş.
Bir şair için değerlendirmede bulunarak
“Buradaki malzeme (izlek ve duyarlık) içsel bir tutarlılıkla şiirin tamamına taşınabilmiş olsaydı, eminim çok daha farklı bir sonuçla karşılaşmış olacaktık. Ancak üzerinde durulması gereken esas nokta tematik ve söylemsel bağlam açısından “” diye “milli” dili kullanarak “anlamsal ve de kavramsal çıkarımlara” devam etmiş..!

ÖLÇÜ ve REHBER…!
Elbette her kıymetin kendine has ölçüsü olur.
Hatta ölçüsüzlüğünde ölçüsü vardır..
Modern zamane şairi olabilmek için;
Epik- ontolojik takılmalı,
Poetik.. bir şekilde “imgenin “ dili kullanılmalı,
“ethos” ve “pathos” ayaklar çekilmeli..
Eskilerde Yunus, Molla Kasım süzgecinden geçerdi.
Şimdiler de - ise eser verenler; milletin kültürüne gönül diline, ruhuna uymasa da - Nietzsche’nin Baudelaire'in adı sanı bilinmez Octavio Paz’ın “Çarmıhına” geriliyor..
Yandın Veysel..
Yandın Aşık Şenlik..
Yandın Niyazi Mısrı..
Sen çoktan yosun Fuzuli..
Nedim, Baki öleli asırlar geçti.
Zira “aruzu” , hesap edemeyip “hece” yi kuramayanlar “manzum” şöyle dursun “nesri” çoktan terk edip “yaniii” ve “aynennnn”in kıskacında düz yazıdan da geçti..
“ Bütün güzellik ve etkileyiciliği ile beraber” öykünmesi, neşesiyle
“kafirlerden hegel’i çağırıyorum ortada vuruşmaya
/ismet özel adlı bir zülfikarla deşiyorum karnını” yazanı şiirin “semantik dokusu” içinde “şiirdeki tarayıcı zihnin alamatifarikasından ibaret bir durum saymak gerekir “ (şiirin adaleti- s.336) diye “Nefs-i Levvame “ makamı (!) vererek;
Şiirsellik tezgahında, Marksizm anaforlarından İslami kılıfa monte edilen İsmet Özel’i “tanrı”laştır.. Ve o” tanrı”nın mabet koruyucusu ve de kılıcı olarak da milletin başına ali kıran - baş kesen olarak fikir cellatlığına soyun..
Yetmez…
Kim dinler, kim duyar babından arkasından koşulan ve “irade”sine ram olup “Turgut Uyar” efsanesi uydur.. Biraz da “yedi güzelleme” izlek ve duyarlığı” içinde
“deneysel ve avangard” zırha bürünüp, “var oluşsal tecesüs” peşinde Cahit Zarifolu kekremsi çıkışlar yap...
Sezai Karakoç, “şifalı bitkiler” dükkanındaki (!) hazır kalıplarla teyemmüm edip sanat - edebiyat da da milletimizin düçar olduğu inkraz ve fetret döneminin figürleri olarak “Çağdışı sanat ve edeb-iyat-sızılık “ dükalığının dar sokaklarında köşe kaparak alan hakimiyeti sağlayan derebeylerine temana et.
Ölçüyü, onlara göre kur.
İleride..
“Maraşi “ dükalığı Angara şubesinin koruyucu- kollayıcısı ve de başkesni vaziyetinde konumlanan ve bu “edeb-iyat-sız” mahfillerin var ettiği takım tarafından adı çokça anılacak olan …
Yoz edebi tarih takipçilerinin temelsiz ,köksüz şatonun külhan beyi olarak sitayişle yad edeceği zatın parlattığı ( şiirin adaleti Ali. K, s.1- tanıtım sayfası) Ali “K”, namlı “izleksel eleştirmeni” dinlerken cinnet geçirecek duruma geliyoruz..
" Hermetik, tematik, izleksel, imgesel, siyasal,retorik, neo-epik, poteik “vs
Milletin kültürüne, gönül diline, irfanına, değerlerine aykırı ne varsa ölçüyü bulara göre kurup, kıymet verme sadedinde bulunuyor.
“ Şu söyledikleriniz..
Milletin kültürüne, gönül diline, irfanına aykırı…
Millet, bu kelimeleri hiç mi hiç kullanmaz.
Kullanan da hazzetmez..”diye itiraz ediyoruz.
“Kürsî”ye çıkarılmış, güya “söz” onun ya..
Pişkin pişkin “sanat tanrısı “ edasıyla “ … bunlar modern şiirin gerçeği. Bunları kullanmadan olmaz” hükmünü dikta ediyor...

Batı, değerleri imiş
Kullanmak gerek.”miş miş..
Sanki bütün insanlık Batı’dan ibaret.
Doğuda -batıda..
Güneyde - kuzeyde ..
Kıtalar üzerinde ayrı ayrı onlarca medeniyet havzası var..
Milyarlarca insan. İnsanın olduğu yerde aşk da olur, gönül de, ruh da.. Kim kimi tamamıyla kuşatabilir ki…?
Her havzanın ruh iklimi farklı olur.. Her havzada edebiyatı da sanatı da onu oluşturanlarca ortaya konur.. Elbette Cin ve İnsan olarak yeryüzünde yaşayan iki ırktan biri olma hasabiyle insanlık ailesinin ortak değerleri, buluşulan ortak kıymetleri olacaktır.
Yine de insan kümelerinin, topluluklarının..
Her havzanın kendi değer ve ölçüleri vardır.
Kendi kural ve kurumları bulunur..
Tümünü teke indirip şunun şurası birkaç yüzyıldır etkili olduğu kesin olan “Batı” değer ve kalıpları içinde değerlendirmek, ona tümüyle teslim olmak üretene, emeğe zulümdür.
Hasılı…
" Hermatik, tematik, izleksel, imgesel, siyasal retorik, ontolojik " olarak da geniş çoğrafya da makes bulan Türkçe adına rezalet.. Millet, geleceği adına tam bir soysuzluk.

ŞİİRİMİZİN BAŞ TACI MI UTANCI MI ?

“Yaşantıyla beslenmeyen şiirde zeka, kuru sıkı atan tabancadan farksızdır” dese de
“ Halkımıza inanmıyorum; bir de kımıldamasa ruhuna da. protez ya da değil birde kımıldamasa”
Şeklindeki bu örneği “şiir” diye sunarak ”… şiirinde zekânın başat konumda olduğu aşikâr. Zekânın başatlığı, zekâyla gelişen, geliştirilen bir şiirsel oluşumu imler” (şiirin adaleti.s.62) şeklinde güya şiir tahlili yapıp, şair değerlendirmesinde bulunuyor..
Anladık; meğer şair, kimler..?

Millet de sizin zekanızı “mimler” ..!
Bir başka bir örnek:
“Günaydın günaydındır ama
Siz başka sanırdınız
Sanmak zaten biraz da bir nehre benzemektir
Bir nehre sabahları iki kere benzemektir” şeklindeki yazıyı şiir diye değerlendirip bunu yazan kişi için de “..onu modern Türk şiirinin orta sahasına yerleştirerek oyun kuruculuk ve etkileyicilik anlamında önemli bir hinterlanda sahip kılmaktadır.
Bunun ‘tehlikeli değil bereketli bir orta saha gücü
olduğunu unutmamak gerekir” buyuruyor. (şiirin
adaleti.s.67)

SİYASAL CESARET ÖRNEĞİ
Necip Fazılları “ikinci sınıf” şair sınıfına koyarak Durmuş Ali Ekerleri “yok sayanların iktidara, güce kafa tutan şair örneğinin sözde şiirine bakın:
“mustafayı sevmiyorum kemali de, bence sevmiyorum, bir gün bilmeli(..) mustafayla suphiyi seviyorum ama sevmiyorum mustafayla kemali” ( Şiirin adaleti s.84)
Bu şiir…
Hem de “kemalizme muhalefet” ve de siyasal cesaret örneğine timsal olacak şiir.
Böylece önem verilen, değerlendirmeye alınan “böyük şairlerin” şiirleri ile ortaya koydukları ise “ imgelemin ideolojik, politik çevrelerin dışına taşması, daha doğrusu ideolojik bağlamda merkezkaç bir anlam dünyasını tebelür ettirmesidir”(şiirin adaleti .s.79)
“Şiirin yararına işleyen müphemlik “ örneği olarak verilen ve açıkça “Mustafa “ geçtiği halde “.. Söz konusu göndermelerin somut karşılıklarını yakaladıktan itibaren, şiir adeta net bir resim gibi açılmaya başlıyor. Şiirdeki Mustafa ismiyle
‘Ben ile biz ! Bize – mesela-/Mustafa diye birinin hiç/ olmadığını anlat. Öhö öhö” çekerek “siyasal gönderme “ yap, yüce şairlik makamını kap.(şiirin adaleti s.314 Birde madalya tak..
Aman Allah’ım, aklıma mukayyet ol.

POETİK İFADENİN YAPI TAŞI..!

“Kuşkulu Klan” değerlendirmesi:

“..söylemsel unsur (‘uzun gölgeli piç bir keşiş oldu tarih’ ) yaşantısal /varlığın (çapul gezerdim Lordlarım, hırçın kanımla oralarda )içinden zuhur ederek varoluş alanına taşınan ( “Bize savaş , arkadaşın düşünce başlar, dediler;/ Daha kaç arkadaşım düşecek,/ Dadanmayasın diye sen, kuzgun gibi leşime) poetik ifadenin yapı taşı. Haline getirilmiştir..
Böylece söylemsel imge, öznel nesnel arasındaki diyaletiği işleten bir dil olma hüviyeti edinir.”
“Kuşkulu Klan” şiirinde emperyalizme yönelik ironinin epik tonlamayla entegrasyonunu da ayrı bir başarı olarak kaydetmeden geçmeyelim. “ göz yaşımı kanıma tercih etmem müstesna./Lordlarım; göktaşı idim ya, emre tabiydi yörüngem” Ali K. Şiirin adaleti.s. 95) Müthiş(!) örnek.. Ne müthiş değerlendirtme..
İyi ki milli “edebiyat” hayatımızda bu değerler var..
Yoksa el alemin içine hangi düşünce, sanat edebiyat adamı ile çıkabilirdik..?
Edeb-iyat-sızlığımız mı , bahtsılığımız mı, desem ?…
Belki de bizimkisi “yazarın kastıyla okuyucunun algılaması arasındaki fark bir tür yanlış anlama diye adlandırılabilir “ (şiirin adaleti.s101)…!

“Bi bilmeseydim allahım kafirlerinde bildiği şeyleri yoksa kolay Amerika” (şiirin adaleti s. 3449 yazanı, “allahım inanmam lazım sana, acil durum ışıklarım yanıyor” diyeni bile “kozmik “ kılıflarla anlamlandıran ,

“Allah’ın irade ve varlığını sorgulama konusu etmesi bakımından tematik olarak doğrudan Allah’a hitaben yazılması olmasıyla..” da “Naat’ın negatifi diye tanımlayan” (şiirin adaleti. s.320-321”; Ali K isimli eleştirmene göre “şairlerin yer bulamadığı/yer verilmediği vadide “şair” ol…
Maalesef, şiirimizde, sanat ve edebiyatımızda “izleksel ve de imgesel “vaziyet budur.
Ne yapalım doğru söze ne denir ki: “insan nasılsa şiir öyledir” ..(şiirin adaleti .113) …..
Suç; eleştir-men –in değil ki..
Tenkit; eleştiri,
Münekkit de “Eleştirmen”…
Üniversitelerde düşünce firara çıkıp , üretim; “poydos” diyerek “kes - yapıştır, ondan -al naklet”i akademik çalışma sayarak “aşırma” doktora konusu olalı böyle..
İlmi hasiyet, yağcılıkla zemin değiştirince “olanlar” normal sayıldı.
Normali ise anormal..
Ne yapsın?
Edebiyat- sanat dergi, yayın vs ne varsa oralarda yer bulanlar, kürsülerde “söz” söyleme gücü olanlar bunlar..
O da elindekileri değerlendirip aynı mahfillerde yer alacak.
Haksızda değil.
Aslında alkışlanacak (!) bir çaba.

ŞATOLARA ESİR OLANLAR ..

Bu kendi şatolarını kuran ya da bir dukalığa gönüllü esir olarak kapılanarak - çoğu da “kamu “ imkanı ile - oradan halkı “gütmeye “ kalkanlar, bilmiyorlar ki şatoları sadece kendilerine ait.
Milletle bir bağları da yok..
Üstelik dijital çağda ne şato kaldı. Ne de orada oturan “edeb-iyat-sız “ asil kan lordlar familyası..
Kendilerini şatolara kilitleyenlere, tüm alemi kendi dukalıkları ile sınırlı sayanlara inat; ne söz (kelam) ve kalem sahibi yiğitler var ki Anadolu’nun en ücra köşesinde dünya parmakları altında, tüm cihana ses veriyor..
Milletin dili, oluyorlar.
Milletten ve de alemden haberi olmayanlar ya kendi şatolarına tabi olanlara ya da komşu şatolara bakıyor. Dünyayı anlamamaya gayret ederek milleten kopuk hayatlarını sürdürüp tiranlıklarını koruyacaklarını sanıyorlar.
Halbuki hiç de öyle değil.
Kıymetsizlikle ölçülen kıymet, alıcıya kapatılsa da yeteri pazar bulamasa da değerinden bir şey kaybetmez..
Üstelik sanal alemin sunduğu imkanları şimdilik yok sayıp, sosyal medyada, bolglarda, e-kitap, bağımsız sitelerde, şahsi yayınevlerinde yapılan kaliteli üretimi görmüyorlar/görmezden geliyorlar..
Millet hafızasının hala unutmadığı cinsten “Cönkler” devrinin elektron hızıyla yeniden başladığını kavrayamıyorlar bile..
Oysa boşa çaba..
Güneş apaçık ortada iken toplumda “seçtikleri”/ürettikleri “ kimilerini “aydoğdu” diye sahte aydınlama/aydınlanma peşinde gerek kamu gerekse cemaat/tarikat, sosyal zümre imkanları ile millete dayatanlar; hakiki ışık karşında gözleri kamaşıp gerçeği görmeyenler/göremeyenlerdir.
Işık süratında hareket eden yeni âlemde modern şiir izlekçilerinin “şair” dediklerinin boy bile ölçüşemeyeceği nesir ustası, zeka pırıltısı “Münzev-i Muhacir” gibi nice nice “Aslanlar” yatıyor da haberleri yok.

SORGULA..
FAKAT..
SURETİ HAKTAN GÖRÜNÜP HANÇERLEME

Geçenlerde hem de Devletin malı, milletten besli.. Hükümetin borazan ve de arpalığı Tv de geyik muhabbeti için çağrılanlar da “aynı teraneyi” söylüyor..
Pes dorusu..
Evet Mehmet Akif’de eleştirilebilir.. Fakat Sultan
Hamid’in yüceltilmesi için hem de edebi kişiliği üzerinden Akif’i basamak yapmak, niye..?
Siyaseten eleştir.
Hatta İstanbul’da işgal altında çalışma imkanı kalmadığından 3. meşrutiyet meclis konumunda Angara’da toplanan/ toplanmak zorunda bırakılan Büyük Millet Meclisin’de “vekil sıfatı” olduğu halde kişi ve ruh olarak neden “yok” olduğunu sorgula..
Hicaz’da.. Alamanya da..İstanbul da.. Kastamonu da
Nasrullah Paşa Camii’nde bülbüller gibi şakırken neden Angara’da ; sadece Taceddin Dergahı’na kapanıp, yanı başında Ogüst Mabedini gölgede bırakan Hacıbayram..
Angara’nın sultan (selâtin ) cami, Aslanhane (Alaladdin)..
Mimar Sinan eseri Cenabı Ahmet Paşa camiinde cevalan eyleyip, sesin gelmez..
Hayatın hiçbir alanında esamen niçin okunmaz ?
Karaoğlan Çarşısı’nda gezmez,
Kalenin burçlarında,
Ticaretin kalbi Saman, Koyun, At pazarları, Çıkrıkçılar
Yokuşu’nda gölgen bilinmez,
Haydi uzak diye Bulgurlu köşkünde görünmezsin..
Keçiveren, Abidinpaşa sırtlarında hava almazsın ..
Fakat onca bildiğin lisana rağmen Işıklar Caddesi’ne kümelenmeye başlayan yabancı misyonla hiç mi irtibata geçmezsin..?
Angara’da adeta yoklara karışırsın ..
Hiç mi esnaf, tüccar, bürokrat bilmez.. berber görmez, kahveci tanımaz.. Halktan bir Allah kulu ile niçin çay içip, sohbet etmezsin... Sahi 500 altına yakın maaş ile nerelerdesin?
Diye sorgula, kafa yor…
Angara’da Teşkilatı Mahsusa durumuna bak..
Eyvallah.
Fakat ..
Ne Hicaz çöllerinden Çanakkale’ye uzanan ruhu ne de milletin maşeri vicdanının sesi olan “İstiklal Marşı” Şairinin bir mısrasını yazma gücünü bulamadığın halde Mehmet Akif’in “edeb”i yönüne laf etme… Edeb-sizleşme..

……..
Baba katilleri ile aynı safa dizilip, atıldığın hücreden çıkıp çıkamayacağın belirsizken;
Zindandan Mehmede Mektup ‘da
“Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta!
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de, geri adam, boynunda yafta...
Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!
Kavuşmak mı? .. Belki... Daha ölmedim! “
Diyerek ne olacağını kestirememe endişesi içindeyken bile
Mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte!
“
Ölsek de sevinin, eve dönsek de!
Sanma bu tekerlek kalır tümsekte! Yarın, elbet bizim, elbet bizimdir!
Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir! “ diyebileceksin, o
günkü en kötü şart ve mekanda bu günkü sözde “evliyalar” iktidarını (!) haber edeceksin..
Ama hiç bir “çile” izi bulunmayanlarca şair sayılmayacaksın..
Hadi oradan..!
Necip Fazıl ve “gerçek hakikate” düşman olanları anlarız. Onlar zaman gelir, pişman da olurlar..
Fakat “Necip Fazıl” pazarlayan muhitlerde “sureti Hak’tan görünüp” zehir kusanlara ne demeli?
………..
Evet, inanıyorum ki Akif’e İstiklal Marşı, o günün şartlarında yazıldığı mekanın uhrevi havası içinde dikte ettirilmiştir..
Eminim ki o mekanda , o şartlarda bir seher vakti cüzi iman sahibi mümin birine de nasip olabilirdi..
“Mehmet Akif” denen “millet sevdalısına” nasip oldu..
Ne ve nasıl olursa olsun milletin değişmez anayasası sayılan “İstiklal Marşı”, O’nun kaleminden çıkmıştır ya..
İstiklal Marşı’nın bir mısrağını “ dizemeyen” kafalar; Akif için “ona şair diyorlar” deme “edeb-iyat- sızlığı” ile karşı karşıyalar.
Edep dedik te..
Ufak bir makam , mansıp sahiplerinin ayak ucuna yatanlar için devrin en şaşaalı kişileri ile çıkılan yolculukta “güç” sahibi sanılan kişiye “edep” çıkışı yaparak onu insan makamına taşıyan ve bu tavrı ile mana aleminin zirvelerine çıkan Nabi, elbet de yoktur..
Zira Nabi “edeb”i ve “edeb”iyatına o kadar uzaktırlar ki kendilerinin ulaşamadığı mesafeyi ölçemeyip, “ Nabi ve Nabileri yok sayarlar.. Çünkü kendileri o ölçüler içinde sıfır bile değildir. Yıldızların yanında uydulardan yansıyanın esamesi okunmadığı gibi..
O terazilerde kıymetleri olmaz, adları dahi anılmaz..

ATEŞİN NARI, ŞEYH GALİB’İN “HAR”I
Şeyh Galip gelse küçük dilerini yutup lal olacaklara; palan vurmaya layık görür mü, bilinmez..
Zira..
Onun eşeği bile ;
“ Acebe kalur u tefekkür ider Kendü ahvâlini tasavvur ider”
….
Var idi bir eşek firâsetlû Hem ulu yollu hem kiyâsetlû” Çok çağlar görüp, geçirmiş..
Hem tefekkür, hem feraset, hemd e tasavvur sahibi üstelik “zeki” ve de “ulu yollu” idi.
Üstelik de;
“Kurd korkar idi kulağından
Arslan ürker idi çomağından ….
“Hoş-nefesdür diyü vü ihl ü fasîh
Hürmet eyler imiş humâr-ı Mesîh” Soyu sopu mesel olmuştu hatiplere Ediplere de nefesi hoş gelirdi..
“Çün meseldür ki dir benî âdem
Har eger hâr ü bî-temîz oldı
Çünkü yük tartar ol azîz oldı”
Müzikten anlar. Rast bilir.. Uşak makamına geçer. Muhayer çalardı.
Düşünüp, anlayana…

”ÇİÇEK - BÖCEK İLE ŞİİR OLMAZ”..(!)

Efendim “çiçek - böcek vs ile de şiir olmaz” mış..!
Haydi “benim sadık yarim kara topraktır..” diyen Halk ve Hak insanı Veysel’in yaratılma hikmetinin sevdasını anlayamayanlar ;
“ Sen altınsın ben tunç muyum? Aynı vardan var olmuşuz Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Yarın mezara girende
Sen toksun da ben aç mıyım?

Topraktandır cümle beden
Nefsini öldür ölmeden Böyle emretmiş yaradan
Sen kalemsin ben uç muyum?

Tabiata Veysel aşık
Topraktan olduk, kardaşık.
Aynı yolcuyuz yoldaşık
Sen yolcusun ben bac mıyım “ deyişini nasıl anlayacaklar..?
"En izleksel imgelerle hermatik tematik … dizinler " üreten "şair"ler, bu şiirlere de “şiir” demiyor/diyemiyor.
Başta işin çilesini çekerek yazanlara “şair“ diyemiyor..
Onlar postmodern öncesi, mitolojide kalıyor.
Zaten Fuzili’nin, Baki’nin, Karacağlan’ın, Hatayi’nin, Nesimi’nin esamesi okunmaz.
O "izleksel, hermetik , tematik imge" sahipleri ; şiir lobileri ve de kontluklarında sefa sürüp yukarda ki şiir den bir mısra üretemeyenler, şairleri cemiyetten de men ediyor...

E.. ne yapalım ki vatan hainliği sadece toprak satandan olmuyor. Dile hançer çeken, milli kültüre kezzap dökenlerde de fikri ve edebi anlamda büyük hainlerden olsa gerek..
Hele de “ milli” hars ve hislere yakın duruyor görünerek..
BİR KATRE ZEHİR, GÖLÜ PİS EDER

Gençler..!
Bizim ölçülerimiz var.
Beslendiğimiz, insanlığa yararlı, Hakk’a dayalı bilgelikler, destanlarımız var..
Ama bize ölçü diye sürekli Batı’lı batıl değerleri dayatıyorlar.
İnanmayın onların “hümanizma”sına
Bakın tümüyle koca Balkan’a
Bakın Cihan harplerine
Yetmez ise Afgan’a
Irak’a
Suriye’ye bakın Tükürün adaletine
Tükürün..
Yırtın, poetikalarını
Çöpe atın monorisasını
Varken elinde onca destan
Zira;
Suyu arındıramazsın, bir katre pisten

Şiir; meğer “çile” imiş
Seninki si “çiş”
Şimdilik demem, çüş
Git ve Piş

“İkinci seviye” imiş..!
“Öz yurdunda garip”
Öz yerinde “parya.. “
Git, çöplüğüne sıvış..
İşte simge;
Bit bile değilsin
Şahsiyette yavşaklık
İşte imge;
Sanat alanında;
Seviyede; çukur bile yüksektir
Esameniz okunmaz, alçaklık

DİL ve DİN

Dil, elbette yaşayan, gelişen bir şeydir. Değişimden etkilenir.
Ancak bu değişim zoraki olmamalı..
O zaman kendi mecrasında yürür, değiştirip geliştirdiğini “kendi” malı yapar.
Aksi halde iğreti durur..
Mesela İslam’ın orijinal metinlerinde olmamasına rağmen “namaz,niyaz, naz “ibi. Oruç gibi kelimeleri ilk karşılaştığı toplumdan alarak “kendi” malı yapmıştır..
Oysa Arapçada karşılıkları farklıdır.
Fakat millet meramını bunlarla anlatır ve anlar..
Batı üterimi teknoloji eseri olan “motör” ile karşılaşınca üzerine “ Maşallah” yazar, hiç yüksünmeden kullanır.
Fakat ismine de “motur”, der. Kendi malı haline getirir..
Yeter ki müdahale olmasın..
Ortada “g “ harfi varken, “k” kullanılarak “gardaş”, Türkçenin ses uyumuna aykırı bir şekilde “kardeş” yapıldı. Yapıldı da ne oldu…?
Başımız göğe mi erdi.?
Ermedi de millet bütünlüğü ile aramıza set kondu.
“Gardaş” dediğinizde Bosna’dan Çin seddine .. Vurallardan Basra körfezine kadar insanlar iyi kötü ne demek istediğinizi anlıyordu..
Bu ihanet en masumu..
Hala Anadolu’da yaşayan öz Türkçemizde “Bibi” kelimesi de öyle..
Onun yerine “hala” getirildi. Milletimin hala dediğine de “teyze”.. Ananın bacısı olan “hala” oldu teyze.. Babanın bacısı olan “bibi” oldu, hala..
Yani sağ gösterip sol vuruldu..
Şimdilerde “kuzen” fırtınası esiyor..
Hayat, kelimemiz vardı. Ve de evlerimizde “hayat” denen alanımız..
Hayat yerine kullanılan kelimeyi edebimden ağzıma
alamam…
Fakat, nasıl yapıldıysa devletin en yüksek makamında olanlar bile bu “edepsiz”lik çukuruna düşmekten kurtulamıyor..
Kalemin olduğu gibi “kelamın” yani “söz”ünde gücü, ağırlığı var.. “Hayat” kelimesiyle yerine kullanılan edep dışı o malum kelimenin ağırlığı bir mi?
Millet, bin yıllık yolculuğunda bazı kavram ve kelimeleri benimseyip kendi malı etmiş. Bununla oynamanın anlamı ne?

Elbette bir anlamı var.
En basiti şu:
Daha yeni elli kusur ülke İstanbul’da bir araya geldi.Orada bizim yetkiliklerimiz “Hayat” kelimesini telaffuz etseler, bir çokları ne denildiğini, konuşmacının kastını anlayacaktı..
Fakat onun yerine zorlanan kelimeyi kulansalar kimse anlayamadığı gibi bilenlerin yüzü kızarmıştır..
Öte yandan “Hay” diyerek , hayat veren, yaşatan, diri-lten anılacak.. Hem de gerçek hüküm sahibi hatırlanacaktı..
Bedavadan “sevap” kazanılacaktı..
CHP güdücülerinin harf değişiminin zor öğrenme maksadından öte “milletin kendi değerlerinden uzaklaştırma” gayesiyle yapıldığını itiraf ettikleri bilindiği halde neden hala CHP, projesi peşinde gidilir..?
Hem de bugünkü CHP yönetiminin bile uydurma ”ulus” , “ulusumuz” kelimesinden “millet”, “milletimiz” tahtına yükseldikleri bir dönemde.
Geniş tutup 300 milyona hitap etmek, hiç değilse dilde birlik olmak, bilişmek varken daha ilerisi kendi coğrafyan da milyarlara ulaşmak mümkünken içe büzülerek dili “azınlık” heveslere kurban etmenin anlamı ne?
Elbette başka diller bilinmeli.. Çok dili olmak, çok insanla temas güzel..
Fakat kendi dilini terk etmek, budamak, “dilsiz adem” olmak kötü.
Fransızı, İngilizi, Rusu, Çinlisi 500 yıllık dede edebiyatını okur..Fakat bizim milletimiz dedesinin mezar taşlarını bırakın sözde “inkılaplaşmanın “ öncüsü Mustafa Kemal’in “Nutuk” denen siyasi hatıra kitabını bile okuyamaz.
Mehmet Akif’i anlamak için lügat taşıması gerek..
Niçin?
…..
"Vatan hainliği" denen mülke - toprağa - yapılan ihanet, zaman içinde telafi edilebilir..
Hatta yeniden ihyası da mümkündür..
Ancak dine ve dile yapılan ihanetin telafisi zordur. Hatta imkansızdır..
Mesela :
Karabağ..
Filistin..
Alaska..
Amerika…
Uygur..
Kerkük…
Halep böyledir.
Karabağ.. İşgal altında da olsa Azarbaycan bilir ki kendi mülküdür..
Kenan diyarı..

İngiliz eliyle Yahudi yerleştirilip, döfakta işgal edilerek yapay oluşum yapılsa da mülkün sahipleri hiçbir zaman bunu kabul etmez, edemez.
Dönem içinde güçleri yetmese de ruhlarında her daim
“vatanı” yaşatırlar. Nesilden nesle milli hüzünle aktarırlar.
Kıbrıs işgal altında olsa da Halep, Musul ana vatandan koparılsa da millet kabul etmez, hafızasında yaşatır..
Kızılderili; bilir ki, işgalde de olsa Amerika; asli vatan..
Rus için Alaska, satılan/satılmış toprak…
Köklerinden koparılıp köleleştirilmiş Zenci için kendi nerde olursa olsun Afrika, ana vatan..
Bunlar gün olur alınır, bir gün olur “vatan”a kavuşulur ya da “ah vah la” yad edilir.. Milli hafızaya kaydedilir.
Ancak..
Dine ve dile yapılan ihanetin telafisi zordur hatta imkansızdır..
İşte Bulgarlar... İşte Macarlar ve başkaları ..
Dil gitti mi milliyet de gider..
Bugün Türk var ise İslam olması sayesinde var ve varlığını da bununla daim kılıyor.
İslam olmasa şu 200 yıldır yaşanan inkıraz döneminde millet diye bir şey kalmaz. Batılının dayattıkları ile bambaşka bir şey olunurdu..
Bu millet, “Türk” Dil Kurumu aracılığı ile Agop Mutafyanların dile ihanetlerine elli yıl direndi. Ne onlar gibi oldu, ne de onların dayattığı “dili” benimsedi.
Fakat kendi zannettiği, kendinden bildiklerinin yaptıkları karşısında aynı öz savunmayı yapamıyor. Agopların, -bir proje olarak millete dayatılan - CHP ve de Ecevitlerin yapamadığını yaptıramadığını kendinden bildiği kendi zannettiği her alanda öne çıkarılmış kişi/kurum aracılığı ile sunulan zehri soluyabiliyor.
::::::::::::::::

1) https://www.google.com.tr/?gws_rd=ssl#q=yara+dili m++%2B+necati+%C3%A7avdar
/
2) http://blog.milliyet.com.tr/vatan--hainligi-telefi-edilebilir-din-ve-dile-yapilan-ihanetin-telafisiolmaz/Blog/?BlogNo=528892
Necati Çavdar @necaticavdar Vatan hainliği telafi edilebilir. Din ve dile yapılan ihanetin telafisi olmaz / Şiir / Milliyet Blog blog.milliyet.com.tr/davutoglu--cag…

Alfabe

Türkçe'yi; -Bin yıllık alfabemizi- kaldırıp sadece Latince'ye mahkum eden zihniyet, zalimlikte çağdaşlarını fersah fersah geçmiş, milletine ihanet etmiştir.. Türk ve Müslüman olanların bu zilleti savunması mümkün değildir..
Milleti bir günde cehalete teslim ederek Gavura kiralamak da neyin nesi. .?
Kaldırılan alfabe Arap alfabesi değil özbe öz Türk alfabesidir.
Zira Türkçe'nin latinalfabesiyle yazılıp okunması mümkün değildir..
Bu zalimler, Türk alfabesi yanında latin, kril ya da japon alfabesi de öğretebilirlerdi...
Gavurdan aldıkları talimatla milletin tüm değrlerine savaş açtılar.
Konuyla ilgili olarak "milli şef" diktataör İnönünün itirafını okuyun.. Anlarsanız...!
…………
Tarşihde örnek alabilecağım bir insan aradım ve sonunda tüm yollar beni Hz. Muhammed’e ulaştırdı
Wolfgang von Goethe

Do-lar - Mor-al

Döviz değer artışını faydaya çevir.. Kolları sıva İHRACATa yönel ..
İthalatı bırak milleti üretime çevir
O zaman gör döviz işi imiş SANAL

13 Ağustos 2018 Pazartesi
Ahimesut/Alsancak ************ Ağam borç değil, üretim ve ihracat kurtarır..
Yüksek döviz ihracat için faydalıda olabilir.Kullanılabilir ise.
Yüksek kur, çok mal satışına .. Çok mal satışı katitenin artmasına ve yeni teknoloji ve istihdama sebep olur. Daha bol döviz, daha çok kazanç getirir..
Çin ve Japonya düşük yerli para ve yüksek fiyatlı dövizle ekonomik sıçrama yaptı.
Dövzi alarak Amerikaya borç veren halkımız bozdurarak Hükümete borç veriyor.
Bu kısa vadede hükumetine, vadesi gelen borçları çevirmesine yol açsa da esas önemli olan üretmek ve ihracattır..

BAB

Ne dir, bu oluş.. Ne dir gidiş, ya Rab..?
Nice yol verilir, açılır nice nice Bab...

Nedir şekillenen. Nedir bu oluş bu yapı
Hangi oluşa gider, nereye açılır bu kapı?

25 Şubat 2017 Pazartesi

TÜRKMEN DAĞI..!!!!
Ateş kapıyı sardı
Bir direniş hattı daha DEAŞ belası gerekçesiyle kırılmak isteniyor..
Oysa hedef daha farklı ve de daha kapsamlı.
Kerkük için oynanan oyun Suriye de tekrarlanıyor.
Türkmen Dağı'na karadan girmek için;
Lübnan Hizbullahı….
İran Şiaları …
Havadan ve karadan Ruslar, rejim güçlerine destek veriyor.
Rus gemileri denizden de abluka altına alıyor..
Zira Türkmen Dağı denize 12 kilometre mesafede ve denizden de Rus gemileri tarafından füze atılıyor.
Angara, protesto ve uyarılarla yetinirken başta ABD olmak üzere NATO seyirci
Rabim yardımcıları olsun…
21 Kasım 2015 TÜRKMENEM

Üç yüz yıldır doğranan
Kolu kanadı koparılan
Sürgünlerden sürgünlere salınan
Yurtlarımın yangınında yanan
Kardeşlerimin kanında boğulan
Kerkük..Halep...Balkan'da unutulan Afrika'da Asya'da Avrupa' da
Koparılan yurtlarda nöbet tutan
Gövdeden koparılsa da her parçam İsmimin olduğu, yâdımın anıldığı izimin bulunduğu her yer vatan
Ateşlerden ateşe atılan Zulümlere savrulan
Varlığından korkulan
Sedasından ürkülen
Gölgesinden kaçılan
Bin yıldır Haç'a karşı dikilen Türk menem

Bayır bayır yanıyor, harlandı zalim ocak Nöbette, direniyor zalime Bayır bucak

Elli kolu bağlı. İmdat çığlıklarına yetmeyen Gardaşın can verişini acıyla seyreden Tük menem

21 Kasım 2015
Ahimesud – Angara
/

HALEP; YANDI. BEN; YANDIM

Kadim şehir Halep, kan ve ateş
Tvlerden canlı seyrediyoruz gardaş

Can pazarını, kan barut kokusunu
Kurtarır mı yürek burkuntusunu
Giderir mi günahları, vicdan azabını

Sadece gözden akan iki damla yaş
Ne.. Kaldı mı ki taş üstünde taş
Gitti vucutlar, kalmadı sağlam baş
Halep yandı, ben yandım
Halep ağladı, ben ağladım
O yok oldu, ben kahroldum
Elinden bişey gelmez, kalabalık bir gürüh
Özümüzü kaybetmişiz, yok olmuş bir ruh

Dünyaya dağıldı milyonlar, vatan sürgünü
Elleri böğründe bıraktık; mağdur, mazlumu

Yaşananlar tam bir oyun, Balkan bozgunu
Kandık yalanlara yedik büyük vurgunu

Baş eğmeyip zalime diklenmek en büyük suçu
Şu seyrettiğimiz, tarihin en büyük kavimler göçü

Halep,uluslar arası oyuna kurban
Sebernecia, kasaplara sunulan can

..............
Sözde tekelinde medeniyet
Tabi olsun diyor, insaniyet

İştahlar açık, Salyalar damlıyor
Çaresiz masumlar zarı zarı ağlıyor

Kurulmuş silah Pazarı, an bu an
Petrol yerine oluk oluk akıyor, kan
Toprak fışkırıyor sel olmuş, can

İnsan üzerine oynanıyor iktidar kumarı
Zindan ettiler umudu, beklenen baharı
Yuları ellerinde oynatıyor yerli cahalı
Saldırıyor, her köşede bir zalimin çomarı

Müslüman Müslüman’ın ciğerini deşiyor Halep, Musul, biladi islam kıyameti yaşıyor
Nil, Diçle,Fırat kan; deryalara ceset taşıyor.

Kafir köşeleri tutmuş, yaraları kaşıyor
İslam alemi, suskun çaresizliği yaşıyor
Kimi de kafirin ocağına ateş taşıyor

Veriliyor asıl, vekaletler savaşı
Kırdırıyorlar, kardeşe kardeşi
Yaşatılıyor, 3. Haçlı savaşı

Oyun oynanıyor biçim biçim
Büyük oyun; “şarkın sukunu” için
............
Bebekler; oldu simsiyah kömür
Gidiyor; umutlar, gencecik ömür

Akıl, firar etmiş. Delilik değer
Vicdan, suskun . Zulme baş eğer
Ahlak çoktan ölmüş meğer
Adalet, güç için bilinmez değer

Cihan, seyirde hale; şaşıyor
İnsan parça parça; kol, baçak, kafa
Kan deryası, bizm coğrafya
Sel olmuş, mechule taşıyor

Zulmet ufukları sarmış
Yıldızlar çoktan kararmış

Uçaklar, cehennemi taşıyor

Tanklar Ebrehenin filleri
Yılıp,viran etti, şanlı illeri
Alem; bakıyor, suskun dilleri

Zalim; daim körüklüyor ateşi
Uyguluyor; en gaddar vahşeti
Yaşatıyor; tüm insanlara dehşeti

Zalim; kudurdukça kuduruyor
Tüm değerleri acımadan vuruyor
İnsan, şehir,bitki, hayvan yokediliyor
Hastaneler viran, Mabetler dümdüz
Etkisiz kurumlar kınama yayınlıyor Zalimlerde hiç olur mu kızaracak yüz

Ah ne yıkımlar gördü Halep kalâsı
Yasanıyor tarifsiz acının dik alası

Acı acı selalar ne için okunuyor
İnsanlığın öldüğünü haykırıyor

Gök,yer.. Ateş püsküren volkanlar kaynıyor
Cehennem ateşindeyim, benim yüreğim üşüyor

Bebeler, dedeler, nineler bir bir düşüyor.
Ceninler, doğmadan ne büyük yük taşıyor
Analar babalar, ölümü avucunda yaşıyor
“Ölüyoruz” çığlığını masum çocuklar taşıyor Vahdet çöktü, dağıldı tesbih,boş kaldı imamet
Ne sözün hükmü geçer, ne mecal kaldı ne kuvvet
Parça parca sırtlan pençesinde şu bizim millet
İşte keyfiyet, tefrika ile yaşanıyor onca zillet
Uyandırmadı, vicdanları Alpler’de yankılanan çığlık
Aylan’larla gömüldü tümüyle Akdeniz’e insanlık
Yık, yok ed, ne varsa kazı.. Yaşasın, Özgürlük...!

Çaresizler, çare diye zalimlere koşuyor
Kimi ayıya kim. Kel kartala bel bağlıyor
Tatlı dille, milleti parça parça tavlıyor
Deyneksiz köyde bunlar, insan avlıyor
Mazlum arada sıkışmış kan ağlıyor
Çoğrafyam parça parça doğranıyor

Asıl kabahat bizde. Bizde, suç
Sinsi planlar içinde Haçlı güç
Müslümanı müslümana kırdırıyor
Sinonisti kıkır kıkır güldürüyor

Tefrika girmiş, içten içe yer
Tarih kültür,medeniyet yerlebir

Her yer kan, vicdanlar taş kopalıyor zulme kalkan baş

Kurşun, top, tank neyse de
Gökler püskürüyor, gaz ve ateş
............

Suriye, Irak.. Dünyam oldu mezbaha
Yo mu kurtuluş, kaç can olsun daha.

Nefesler kesildi. Kaç can çıkar ki sabaha
Beklentilerimiz; uzak çok uzak vaha
İmdat.!! Çığlıklarımız döndü seraba

Ebabiller bekleriz, açıp elleri semaya
Kirlerimiz çok ulaşmıyor, dualar arşa
Ya Rab!. Dermanımız kalmadı aha
Yüzümüz yok ama ümidimiz kaldı, Allah’a

Halep yandı, ben yandım
Halep ağladı, ben ağladım
O yok oldu, ben kahroldum

Necati Çavdar
14 Aralık 2016
Ahimesud/Alsancak

MESCID-I AKSA; KIRLETILDI
Esir Kudüs.. Mescid, Kirletildi
Rezil.. Kalpleri kilitli, elleri kirli Müslüman, tefrikada birbirini yer
Alem-i İslam uykuda, kim ne der?

Zalime fırsat, bize hazan düştü
Mescid-i Aksa’ya pis iz düştü
Kırık gönlüme yine köz düştü

6 Kasım 2014/ Angara- Ahimesut / GAZZE’de Feryat..
İşte Hediyem
Gazze can derdinde feryatlar yürek dağlıyor
Mazlum çaresiz, kendi yanıp, kendi ağlıyor
Ümmet; birbirini yiyip tefrikaya dalıyor
Başsız, paramparça..Çıkış yolu arıyor

Zalimler; kimi para saçıyor, kimi korku salıyor
Zırhlara bürünmüş tüm gücüyle ablukaya alıyor

Tarih tekerrür etmiş..Sanki hendek savaşı
Zalim, meydan okuyor, insanlığa karşı
Siyonist çok şımardı, çok seldi
Kendini aleme bin bela bildi

Cümlemize, kutsallarımıza hakaret edip saldırıyor
İmkânlarımızı, sayıp nimetlerimizle alay ediyor
Nüfusumuza bakıp, nitelikliliğimize gülüyor
Yönetimler esir, halklar çaresizce bekleşip seyrediyor
Küfür, hizmetçilerini;
Başımıza birer kahraman diye sunuyor.
Hendek Harbi’ndeki
Medine gibi Gazze; kuşatmada,yanıyor Hendek kuşatmasındayız..
Kahramanlar gönder, Ya Rab…!
Yürekler paralıyor, can dağlıyor;
Mescid-i AKSA’dan yükselen feryat

Zalim; serbest..
Mazlum; bağlanmış
Umurunda değil ahlar..
Vicdan dağlanmış

Tek başına terk edilmiş, mazlum pek zorda
Yönetimler pısırık,
Tüm insanlık darda ….
İnsanla değil tüm kâinatla savaşıyor Pervasız..Sanki bütün cihanı test ediyor… …..
Kuzu postuna sarılmış kuduz kurt misali Saldırıyor ağzında salya, sözde barış(!) timsali Güçün maşaları; zalime taziyeye koşuyor
Utanmıyor mazluma; “Kınama” geçiyor
……
Şartsız “Teslim olun” diyor zulmün elçileri
İmanla direniyor, Aksa’nın yılmaz bekçileri

Dünyayı ele geçiren küresel eşkıya destekli zalimlere Donanımlı Küffara karşı Gazze çocukları Ali, misali..
Mübarek Ramazan, Cennetle satıyor canları…
Bebek, genç yaşlı iman için akıyor kanları ….
Dün destan yazdı Çanakkale’de “Bedrin aslanları”
Cihana gösterildi vahdetin güvencesi Hey hat..
Hükümranlık kuşatmada..
Gövdeyi lime lime edilip kesildi baş
Beyin darmadağın, göz çıkarıldı yarıldı kaş
Mülk; santim santim parçalandı, alem perişan
Ortaya saçıldı o an sanki kitabın tüm hecesi Mazlum; sahipsiz. Zalime gündüz, garibin gecesi ….
Ümididir “Esir” AKSA’nın “ Kilitlenen” Ayasofya
Vahdet çizgisi; KABE, AKSA ve Ayasofya Haramiler yol kesip, dilim dilim dildiler
Kendileri birleşirken, milleti bölük bölük böldüler

Ümmet, başsız, Küffar elinde oyuncak..
Mazlum yardım arıyor, gelse kalkacak

Saldırıyor durmadan koymuyor taş üstünde taş
Can veriyor; korkmadan çoğu daha ham traş
Parçalanıyor masumlar ne kol kalmış, ne baş Söndürür mü ki ateşi, gözden akan iki damla yaş..?

Her yer toz duman, duyulmuyor mazlum sesi
Yakıyor yürekleri, son verilen bebek nefesi
Vicdanlar kanasa da cihanın çıkmıyor sesi
Mazlumun tepesinde bi de maşa, zalim SİSİ

Güçlü yanında saf tutmuş fırıldaklar Korkuyor, siniyor, tüm münafıklar
Güçlerini boşa harçıyor, kimi saflar
Peygamber kabrini bombalıyor, ahmaklar
Yağ peşinde uluslararası zavallı vakvaklar

Zalim, ufak direnişe çıldırıp, söndürüyor ocak
Ödlek ve korkak, bir nefes üf desen uçacak
Ufacık birliğe tahammülü yok, her an kaçacak
Adeti o..Vahdeti görse; çıngı çıngı aleme saçılacak

Ya Rab..!
Coğrafya, param parça
Ümmet bölük bölük
Kalkamıyor sanki lök
Yürekler, mahzun..

Türkistan’da ah var..
Afgan’da yangın
Irak..Suriye ateş içinde
Peygamberlere mesken kutlu Kenan diyarı
Çağın zalimlerince tutsak, can çekişiyor..,
Analar feryatta, ataların parçalanıyor yüreği …………..
Ümmet, aciz
Mazlum yaralı
İnsanlık sukun
Ezanlar mahsun
Kandiller, cılız.
Mabetler esir
Zalimler cesur..
Bakınıyor, can veren mücahit gelen var mı diye Aranıyor, mazlumlar halimiz soran olmuyor, niye..?
….
Biz gelmiyor, gelemiyoruz
Ebabillerini gönder
Şu Kadir Gecesi’ndeki “iş” aşkına
Esir Aksa şahit..Miraç’da olanlar hürmetine
Kudüs önüne yetişir, Adalet timsali bir Ömer
Ya Ali misali bir Er.. Ya da Salahattin gönder
Küfrün planlarını tümüyle tersine dönder
………….
Ümmet, aynı gün oruç tutup bayram etmiyor
Kardeşin derdiyle dertlenip ona yetmiyor

Evliya diye öne çıkanlar, aynı camiye gitmiyor
Liderler; güce gerdan kırıp, halkın isteğine gitmiyor

Kimileri, ilahi ikazı bırakıp birilerini dost ediyor
Mazlum yüzüstü, doğrudan zorbanın yanına gidiyor
Dert bir değil.. Yıllar varki başlayan bitmiyor

Ne kadar sürecek zillet, bu hal..?
Parça parça edip kuşatılar Hilal’i
Esaretteyim, halim harap, ne diyem?
Yeşermesin diye budadılar Çınar’ı
Sustu dil. Kurudu göz pınarı

Ya Resül..
21 asır, aylardan Ramazan
Bu gün Kadir, indi kurtarıcı Kur’an Miraç diyarı Aksa’ya için doğranıyor can
Ümmet; çaresiz.. Duada, umarlar; rızan..

Bu asırda
Bu ay
Bu gün
Bu saatte
Divan’e der:
Yüzüm yok, çaresizim başka ne diyem
İkbal misali işte sana bir tek hediyem..!!!
Filistinli masum gencin kanı, bebenin son nefesi
İhtiyar dedenin şahadeti, hamile ananın çığlığı Bir mukaddes dava ki bedeli; Şehit canı..

…………….
Katilin; kesmek, doğramak en belirgin sanatı
Masum çığlığı milletlerin vicdanını kanattı

Süleyman duvarına yamandı terörist
Zevali yakın, mabede işedi Siyonist

Sanma ki bu devran hep böyle döner
Yeniden çizilir harita her şey aslına döner
Siner zalim..Durur ahlar, gözyaşı diner

Sermayesi para, desise, aleme; tuzak
Yolu yol değil İbrahim yolundan uzak
Siyonistin planı, yalanı; Arz-ı Mevud
Zulme razı olmaz ne Süleyman ne Davud

Siyonist, meydana çıksa ödü patlıyor
Duvarlar çekip kendini, hapsediyor
“açıkça çıkıp ”Toplu halde” savaşamıyor
Allah, tek tek vasfını saymış, ilan ediyor
”tahkim edilmiş yerlerde/ duvar arkasından harp ederler”
Diye hali, Furkan’da çoktan açıkça resmediyor
"Etrafı mübarek kılınan Mescid-i Aksa"
Hedefte taşı, toprağı, her canlı masum
Hiçbir kural tanımıyor, edepsiz zalim
Sadece insanla değil savaşı Allah’a mı yoksa?

Sırlar içinde sırlar, sırları bürür
Akılla çözülmez, işler o ana, yürür
Elbete bilginler üstü Bileni bilir
Her şeye gücü yeten Kadiri, görür

Söner mi sanırsınız vahyin ışığı
Varken can feda onca dava aşığı

Bu dava kalır; sahipsiz öksüz; sanma
Mevla; unutmaz..Erteler, amma
Kibirli zalim..Güçlü sanır.. azarda azar
İnsan unutur Hak, unutmaz , yazar
Kin denizini kabartıp, yürekler sızlar
Kanla kendini boğacak mezarını kazar
Zulüm artınca Zalimin zevali tez gelir
Unutma ki, Şem’ûne'l-Gâzî'ler var
Belki Hak’ın biçtiği müdeti var
Elbet zalime olur, yer yüzü dar
Yakın olur, Hakkın vaat ettiği zafer

Direnip sabretseniz, mutlak kazanacaksınız
Kalsanız da, Şehit olsanız da kazanacaksınız.
Dayanın güvenin yegâne kudret Allah’ın
Vaadi, yakındır tek yardımcınız Allah’ın

Necati Çavdar
24 Temmuz.2014 - Kadir Gecesi

(1) Haşr Suresi,14
(2) /

/2014/07/gazzede-feryatistehediyem.html

GAZZE'YE SELAM

Çanakkale’de direndik Basra’da vurgun yedik Filistin’de dağıldık..
O gün bu gün;
İstanbul,
Şam,
Bağdat, Balkanlar, Kafkasya esir..
İngiliz sicimi ile Vatanda bölünen – bağımsılaştırılan- yerler, tayin edilmiş kuklalara emanet..
Ve dağıldığımız yerde direniyoruz..
Göğsümüze saplanan İsrail, isimli hançer çıkana kadar..
O nedenledir ki;
GAZZE; SAKARYA
HAMAS; KUVVA-I MİLLİYE.

CENİN’NİN ŞANLI ŞEHİTLERİNE

Getir, getir, getir öpem; incitmeden o pak alnı Getir, getir, getir; zulme her an kustuğun ahı

Öpem, öpem, öpem; şehitlerin ayağını, yüzünü
Anladı, anladı, anladı; cihan şehitlerin son sözünü

Akıtam, akıtam, akıtam ben; kendi kanımıİlahi!..
Al, al, al; o mübarek belde için canımı

Beni, beni, beni ta ciğerden mazlum çığlığı vurdu Dünya, dünya, dünya; senin için kıyama durdu

Kolay, kolay, kolay değil; Firavunlarla senin savaşın
Durdurur, durdurur, durduruyor; tankları attığın taşın
Boğacak, boğacak, boğacak; çektiğin acı, akıttığın göz yaşı Ok, ok, ok olup ciğerinden vuruyor; Filistinli’nin dik başı Seni, seni, seni kahpe tuzaklar, kör kurşunlar vurdu
Kurtarır, kurtarır, kurtarır ancak masum kanın yurdu

Yakın, yakın, yatkındır can verdiğin vatanın; kurtuluşu
Utandırır, utandırır, utandırır; mazlumun, vakur duruşu

Tükürün, tükürün, tükürün! Adına, yapılan adi pazarlıklara
Kanmayın, kanmayın, kanmayın!.. Kurulan, kirli tuzaklara

Yurdun ve özgürlüklerin bedeli; kanındır, kanın, kanın..
Beklediği son umutları; insanların,insanların, insanların

Unutulsun, unutulsun unutulsun mu Mirac-ı Nebi?.. Yok mu?.. Yok mu?.. Yok mu, biri deryalar aşan Musa gibi?..

Gelmez, gelmez, gelmez mi?.. Adaletle kucaklayan, Ömer! Sarmaz sarmaz sarmaz mı yaralar, Selahattin gibi bir er ?..

İlahi ilahi ey ilahi !.. Ulaşmaz mı, arşa mazlumun ahı?..
Sen, sen, sen!.. İmdat edersen; dayanmaz dünya şahı

Toprak, toprak, toprak; sevenleri olmazsa olur mu, vatan?..
Silinmez, silinmez, silinmez nakşındır; yoluna, can verip yatan

Bedelidir, bedelidir, bedelidir; şehitler, hürriyetin
"Şehiden, şehiden şehiden" haykırışıdır; işareti istiklalin

Yakın, yakın, yakındır beklenen muştusu; kurtuluşun
Zalim, zalim, zalim; boynunda utanç yaftası, son çırpınışın..

Nisan 2002-Ankara / Necati Çavdar

AKILSIZA LEŞ KARGASI

Müslüman Müslüman’ın canına, malına, namusuna kast etti ABD'si Rus'u Çini maçini pay alma yarışına koşup, sükun
etti
Nice mamureleri viran etmeye “haçlı malı” bombalar yetti
Canlar feda edildi, sırtlanlar koştu, leş kargaları başında bitti

27 Kasım 2015

SURİYE
Yeni silah deneme sahası Kılıfı; Esat, DEAŞ belası
Sonucu mu? İnsan mezbahası

17 Kasım 2015
Alsancak/Ahimesud

Zulüm Bile Ebedi Olmaz.
Zalime; zulüm bile ebedi olmaz. Kendini ebedi sanar, sonunu bilmez
...................

Beşer, zulmederse sona gider
Zira kader de, adaletini gösterir ..
"
Necati Çavdar
7 Aralık 2014•
Darbeci SİSİ ve Cuntası 88 yaşındaki alim Karadavi'nin peşine düştü..
Kırmızı bülten çıkardılar"

Uyan..
Lozann'da " şarkı n sukunu" için diye melenetini haykı ran
90 yı l önce anayı kı zdan ayı ran..
Babayı oğuldan uzaklaştı ran
Ve ülkemizi bölerek suni sı nı rlara sı kı ştı ran
Aynı milleti birbiriyle savaştı ran İ ngiliz
Bu gün, kendine oynaş bulmuş hala oyun peşinde