Uyan Şiiri - Seyfettin Aslan

Uzaklardan fısıldadı bir yabancı,
Sevmediğim şarkıları,
Kollarına koşamadım.
Uzaklaşamadım korkularımdan bu gece,
O yabancı yankılar yakamdan tuttu.
Sesine sarılıp ağlayamadım.
Korkarken perdemin arkasına saklanmış yalnızlığımdan,
Bu gece kokunu duymadan uyuyamadım.
Geçmek bilmeyen,
Geçici, sonsuz sensizliğimle,
Kaçtım koşarak beni boğana kadar göz kapaklarım.
Istırap yokluğunda damarlarımı parçalarken,
Sen hep seçilen kişi olduğunu söylettin.
Daha neler!
Oysa ki ilk andan inkar edilemez bir mecburiyettin.
Gecemle gündüzüm arasındaki,
Kurulmamış çalar saatim
Uyandır beni sensizliğimden.
Kollarını sar birden boynuma.
Huzurumu geri ver bana,
Tek yolum sensin,
Hadi uyan, yardım et bulmama.
Uyan...
Uyan da sil gözyaşlarımı ellerinle,
Boğuluyorum inan yokluğunda.
Uyan...
Uyan da bil sensizliğin ertesi ölümdür.
Belki de seni görememektir kıyamet,
Seni seviyorum...
Allah'a emanet...