Bu dünya kölelerin sarayı
Varıp varacağın bir ölüm arayı arayı
Yükseldim deyip de düşeceklerin teşhiri
Alıp savurur meydana zaman yine bir esiri
Esir ki hürmüş gibi satardı caka
Dilinde tadı kalmaz yediğinin ama
İçtiği su soğutmaz da içtikçe içer
Yaşıyorum bu hayatı deyip kendinden geçer
Heyhat şu kısa ömrü bir buza mı bağladım
Eriyip tükeniverdim ağladıkça ağladım
Şu sözlerimi kulağına küpe et de benimle ağla
Elini küpeden çek de göbeğinde bağla
Zaman yetişti mi ne bir adım ileri ne de geri
Saraydan iki metre aşağıda herkesin yeri
Çok büyük adamlara bakki mezarda yatıyor
Taşın suyunu sıkanlar toptağa su katıyor
Ölüm şerbet mi zehir mi nasıl olsa içeçeğiz
Biz sana aidiz ve yine sana döneceğiz.
Kayıt Tarihi : 31.3.2020 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!