Uyan Şiiri - Salih Şanlı

Endülüs, gömüldüğün geceden uyan artık
Bütün dünyâyı sardı seni saran karanlık

Bir yanda dağlara ateş yağdırırken zulüm
Bir yanda toplu kıyıma döndürülmüş açlık

Moğol atlıları gibi yakıp yıkan bir kin
Yoksul halkları topyekün yok eden bir mantık

İnananlar dünyâ hırsının bataklığında
Sözler yalan, kalbler bozuk, ilişkiler çarpık

İnanmışlara imdâd için geçit vermiyor
Yapıştımı bırakmayan o umutsuz balçık

Dostluklar iki yüzlü, el uzatanlar düşman
Kim kimden yana belli değil, izler karışık

Zâlime boyun eğenlerin ibretlik kibri
Mazlumlara karşı başlar dik, omuzlar kalkık

Dün Endülüs’tü ağlayan, bugün ise Kudüs
Yarın, ölü toprağımızda kilitli sandık

Bunca zulme göz yumanlara sunulur yine
Endülüs’ün başını gömdüğü köhne yastık

Kızlar ağlatıldı, kumlar kanla ıslatıldı
Biz, çağın ezginleri, davranmadık kıvrandık

Vahşetle gelen güç, dehşetle hüküm sürerken
Sessiz kalana süslü yalan, esenlik-sağlık

Kaf dağından Bağdad'a, Hind'den Çin’e zulüm var
Endülüs, gömüldüğün geceden uyan artık