Uyan… Şiiri - Mehmet Tahir Sevim

Biz kader mahkûmuyuz gülüm
Yırtık yüzyılların yıkıntıları var anlımızda
Bin azap zehri taşırız…
Ayrılıklar kalbimizi dolduramaz
Leylalardan çok uzak diyarlardayız
Aşk dediğim, fenerin ışığı gibi solmaz
Ses ritmim, heceli, korkunç çıkar
-Aaaaaşk… diye,

İnkâra düşük gelemez yüreğimin sesi
Asırlarca susturulamaz.
Ne yıllar geçti üzerimden,
Ne sevdalar, ne savaşlar
Ben bu sevdanın çocuğuyum
Yüreğime dar gelmeyecek zaman
Yüreğim yanar dağ gibi…
Zulmüm zalime acıdır, heyhat!
Engeller devrilir karşımda,
Tesadüfler süzgecimden kaçamaz
Yüz yılların kan gölleri…
Zulüm eden orada boğuldu,
Dünya mazluma dar gelmeyene kadar

Bana güneşe tırmanmak düşer şimdi
İki gölge arasında bir çıkmazdır hayat
Ne gül ağlatabildi beni, ne diyar
Mucizeler gökyüzünün avizesi…
Zalimin kılıcına karşı kalkan,
Bin gelecek yansır gözlerime,
Ruhların diriliş sofrasında
Hislerim uçuşur asırlarca kanat kanat
Beyaz güvercinin kanatları serinliğinde
Rüzgâr korkularım savrulur her yöne
Bundan artçılı depremler kopar
Konuşurum nehir gibi, akıcı, asaletli
Aradığım denizimdir bu sığınak…

Bir aşk tohumu değince toprağa
Zulümde olsa çığlığım sukut olur
Kalbimin derinliklerinde mecnun ağlar
Özlem çöker bir an kalbimin şehirlerine
Yakar ve yıkar…
Seversem vuslat, sevilsem vuslat
Bütün dünyamı üstümde yıkar,
Kalemime acı hatıra gibi kelimeler
Ne yaparsam da susar…

Kim pınar gibi hür olmak istemez ki
Kimdir o yârin cilvelerinden korkmaz,
Ne Mecnun dayanabildi buna, ne Ferhat
Ne Yusuflar acı çekti bundan…
Yusuf’un yokluğuna özlem çekti zindan
Şölenler kıyamete dönüştü, her an hüsran
Bin hüzün fışkırır yeryüzüne,
Ne ben, ne Mecnun nede Ferhat pişman

Vakitlerden son vakit…
Küfrün gözbebeğindeki sevinç duracak
Sevda meclisindeyim…
Kanım daha dün gibi sıcak,
Ulu bir duygunun cezbe sesi
Zalimin surlarında top gibi yankılanacak
Gözlerde şafak saflığı…
Uyansın adalet,
Uyan merhametin kırık kolu,
Uyan..!