uyanacaksın...
uzaklarda bir kıyı kasabasında.
martı sesleriyle...
'neredeyim? ' diye soracaksın kendine...
günes ferini yeni söndürürken...
tutulmus sırtınla ve mahmur gözlerinle yürüyeceksin...
sokagındaki köpeğin bile uyusuk oldugu dinginliği...
tadacaksın taa derinden...
sonra bilmek istemediğini farkedeceksin... nerede olduğunu...
önemi olmayacak hiç,
o ya da bu kasabada olusunun...
oyle bir keyif ki bu yasadıgın,
uyanmak istemeyeceksin bu taze dinginlikten...
neden sonra farkedeceksin yakamozları...
deniz sütliman... sen sütliman!
kumsalda koşuşturan irili ufaklı köpekleri göreceksin...
olur ya korkmazsan gidip sev...
salladığı kuyruguyla sana yaptıgı sevgi sovunda bogul...
ve sen ne demek oldugunu anla...
yasamanın,
sevmenin!
Kayıt Tarihi : 1.7.2009 17:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Avni Aydın](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/01/uyan-171.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!