Uyan Şiiri - Muhammed Salih Gedik

kimsesiz çocuklar viranelerde, köprü altlarında.
işsiz kalmış babalar, çaresiz, dolanır sokaklarda.

gözyaşı pişirir analar, ateş olmayan ocakta.
vatandaş meydanlarda alkış tutar, bilinci uykuda.

ayyuka çıkmış mazlumun ahı, yitik zalimde izan.
maraz kaplamış gönülleri, titretmiyor artık ezan.

hangi yürek dayanır bu hale, nasıl kaldırır vicdan?
işçi kadının alnının teriyle süslenmiş(!) dört bir yan.

çiftçinin ekmeği, emekli aşı, ortada harcanan.
çoluk çocuk mahrum sevgiden, genç kuşakta hal perişan.

aslanların keyfi yerinde, kurulduğu yer gülistan.
ne yapacağını bilmiyor, can derdine düşmüş ceylan.

sanduka olmuş sandıkta, hak arayacakmış(!) gariban.
uyan diyorlar; hadi uyandı. nasıl çıkar tabuttan?

işe yaramıyor akıl, karşılık bulamıyor emek.
memleketimin insanlarına, haram adeta, gülmek.

yakası bir araya getirilmeyen, yıllarca, bu halk.
milletin kaderi: rayı olmayan garda, tren beklemek.

kurtuluş umudumuzdu dosttan kollar, kardeşten ayak.
bölünüp parçalandık, gelde kalkabilirsen, hadi kalk.