Vugunsun ey! yüreğim bu saltanata
Gerçek anlam kalmadı bu hayatta
Ateş yandı dumanlar yükseliyor
Zaman dediğin ne çabuk tükeniyor.
Tozlu dumanlı bir mevsim yaşanıyor
Yapraklar ayaklar da eziliyor
Altın gibi sözler bile faydasız oldu
Gönüllere bir hayranlık doldu.
Uyan ey! kardeşim uyan bu sevdadan
Uyan uyan geleceğini kaptırmaktan
Aç gözlerini bir bak bulunduğu boşluğa
Uyan ki; takılıp kalma balık gibi kördüğüm bir ağa.
Kayıt Tarihi : 1.2.2009 19:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turgay Çobanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/01/uyan-162.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!