Uyaksız Akşam Sefası Şiiri - Yorumlar

gazoz kapaklarının üzerinde eyfeli bulur
dokuztaşı üst üste dizerdik
annelerimizin cefakar elleri
okul defterlerimizin saman sarısı yaprakları vardı.
Çoçuktuk, kalabalıktık, sokaktık..

Bu kavanoz dipli dünyada
tarçınlı akide şekerlerine benzerdi yüzlerimiz
Bazılarımız ayrılığı öğrendi sonraları
bazılarımız ...
çok eskiden hepimiz çocuktuk
mutlu ve çoktuk taylar gibi ...

t.kurt

Akşam : Beş Mart ikibinyedi.
Sabah: Yirmiüç Eylül ikibinyedi.

Lirik hüzün sabaha düşseydi;
Lirik hüzünde sabah sefası
olacaktı.
Uyaklıktan cefa utanacaktı.
Lirik hüzün akşam olunca sefası
oluyor cefa. Yazılmayacak.
Arada kalan gece küsmez.
Ben uyaktan muafım der.

Sezemez.
Kefen katranla kararmıştır.
Bileşke kıvrıldı.

Bissürü ''arzu'' görüyorum şiirde..

Zamanın muhtelif düzlemlerine, insani duyarlılık alanına girmiş tüm düzlemlerine, saçılmış arzuların kırıntıları..

''nihayetinde insan arzuladıklarını değil , arzularını sever'' diyer bir söz vardır..

Şair duygularının kendisini iki yöne çeken kutupları arasında bir salınıma bırakmış kendisini şiir boyunca..

Kalem kağıdın üzerinde ilerlerken duyguları çevreleyen mantığa dil çıkarmış...Nanik yapmış..

İletişimi sağlamayı dert edinmek yerine, iletişimin başlayacağı yeri , referans noktasını dert edinmiş...

Umursamaz bir hava içinde daha derinlere, ''insan ve hayat'' tanımının çerçevesinin düzenlenmesine adanmış bir serbest çalışma şiir...

tebrikler...............