Üvey Aşk Şiiri - Oya Erişmiş

Ne zaman başladı bu ayrılık?
Adın yüreğimden silinip dilimde hissiz bir kelimeye ne zaman dönüştü?
Kalmamış aramızda ilk merhabanın sıcaklığına hatırlı bir veda bile, ne acı!
Birer sevgili bırakmışız mazide kendimizden, en çok kendimize yabancı.
Gerçek aşk başka türlü olmalıymış meğer.
Gerçek aşkın sonsuz olması gerekmezmiş,
Aşka rütbesi yaşarken değil asıl biterken verilirmiş meğer.
Ben seni gitsen de aşk diye taşırdım yüreğimde
Bana ayrılığın en sefil hallerini bırakmasaydın eğer
Ayrılıktan çok yalanlarına, ihanetine, hatırsızlığına ağladım ben
Sensizlik en son damlaydı gözümden üvey evlat muamelesinde süzülen
Aşkında özü-üveyi olurmuş meğer