Ruhumun senden peydahladığı acıya üveylik yapıyorum sayende!
Kapıma terk ettiğinden beri acını ben büyütüyorum…
Bilirsin, üveyler kendilerinin olmayanını sevmez,
Ama sırf eserindir diye katlanıyorum…
Kayıt Tarihi : 11.2.2012 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!