Ütopya Şiiri - Hüseyin Acar

Gün boşalırken güneşin kucağından
Ayın bıktıran yalnızlığıyla karşılaşırım
Çare umarım yıldızlardan, kayıp giderler…
Rüzgâr inadına hafif, deniz bir o kadar sakin…
Sadece boş kayıklar, konuşurlar benimle
Dalgalarla yukarı ve aşağı, kıyısında iskelenin.
Ay ve ben, baş başa…
Sessiz çığlıklarım yansır
Loş duvarlarından gökyüzünün.
Beklerim, gitmez bir türlü ufuklarımdan
Gecenin ağır karanlığı.
Sokak lambaları ne kadar parlasalar da
Yıldızların yokluğunda bir ışık beklerim ki bambaşka.
Beklerim ve o ışık belirirse eğer
Koyu mavi sulardan, kamaşırsa gözlerim,
İnan ki sevgilim, bir an bile duramam artık
Çeker giderim.