Ütopya Şiiri - Murat Gevrek

Zihninin aydınlığına vur beni
İsa gibi çağmağa ger
Bir düş görürüm yıllardır
Söylüyorum ütopya diyorlar…

Tanrı yok
Aşk yok
Boynuma çan taktırıp koyun gibi gezdiren devlet yok…
Çocuklarımın ayakları yalın ve çatlak değil
Tiner koklamıyorlar köşe başlarında
Her biri aynı okulda aynı şartta aynı sevinçle okuyor
Kadınlarım mor gözlü öküzler gibi değil
Simsiyah çarşaflarını çıkarmışlar
Meydanlarda hünerli elleriyle şarkılar söylüyorlar
Adamlarım nasılsız elleri ile
Mutlu oğullarının, kızlarının saçlarını okşuyor
Ve akşamları filtresiz sigara içiyor
Ve bir mezarın üzerinde bir şairin sözü yazıyor…
“Biz ki insanlığın aklının tavan arasına aydınlığı çakabilmek için öldük”