Ütopya Şiiri - Mehmet Tevfik Eltas

Sesli harfti; dünyayı konuşturan
Sessiz harfle ruhuma iniyordum
Hangi kalple doğduk da
Gün aktı içimize

Yalan, yalan, yalan —
Cevherden öze talan

Büyütmeyen rüyalar
İradesiz elçimize
Gülünü uzatanın
Can suyuydu kalan

Cafcaflı mübalağa, bunu yapan kurbağa
Abdal mı desem değil
Yardakçı bunlar, ağa

Kaç ömür tükettim
Hakikat sanki kopya
Tembel övünçle medar ettik
İşte buydu: Ütopya

Hangi ahın rüzgârı
Benliğimizi sildi
Pas tutmuştu çiviler
Ayağımıza diken şimdi

Aşığın yolunda
Kalbi çalan hüsnüzan
Ayrılık bağlarında
İnliyordu zaman
Anların takkesinde görünense baldıran