Ütopya Şiiri - Muhammed Said Demir

üsküdardayım, bir kalp çarpıntısıdır yine dardayım.
Kalabalık şehrin derin ıssızlığında ben yollardayım.
Yürüyorum sesiz sessiz, karayı sarmış sahil gerdanında,
Denizi seyrediyorum, güneşin aheste aheste batışında,

Bir ses geliyor arkamdan nadide kadife tonunda,
Bir adres soruyor tüm nezaketini yüklenmiş edasında,
İnanamıyorum sanki yıllardır görmüşüm bu simayı,
Tuhaf ama bir yerden hatırlıyorum bu rüyayı.

Titrek bir sesle çarpılmışçasına tarif ediyorum.
"Hanımefendi bende Büyük çamlıca ya çıkıyorum"
"Ne güzel ablam arabada isterseniz beraber gidelim"
"Ne demek Efendim sizinle gelmeyi şeref bilirim"

Bir heyecan var içimde kıpır kıpır sormayın dostlar
Ve çamlıcadayız. Anlamadım ne çabuk bitti bu yollar.
Kalbim çarpıyordu ve oradan ayrılmak Ölüm gibi geliyordu
Gönül istemese de dil mecburen müsaade istiyordu

Meşhurdur Çamlıca’nın simidi, Bir simit birde çay aldım.
Kalabalıktı her yer, boş bulduğum bir yere kendimi attım.
Ah be İstanbul bir Çay Bir simitle seni seyre daldım.
Bir başkasın sen, bu akşam ne dersen peşinen inandım.

Birden bir gölge beliriverdi yanımda, bu ne tevafuk anlamadım.
Bu kadife sesli kızdı, şaşırdım ve gözlerime inanamadım
Belli ki onlarda boş yer arıyordu, hemen yer gösterdim
Melek yüzünde bir tebessümle dedi “teşekkür ederim”.

Gözlerde buluşmanın heyecanıyla tanıştık adı hülyaymış,
İçim kıpır kıpır meğer hasretini çektiğim sevda bu sevdaymış,
Ah çamlıca gönlümün mekânı, derdimin dermanı,
Gönlümün derininde koruyacağım gönderdiğin bu fermanı.

Biliyorum Hikâyenin devamını soracaksınız şimdi dostlar
Yılların birikmiş duygularına tercüman oldu o yar
Kâh sevinç Kâh hüzün yaşadık ve beraber yaşlandık
Hiç bırakmadık birbirimizi, aşkı doya doya yaşadık.

Her çamlıcaya çıkışımızda yaşarım o heyecanı
Ve şükrederim Rabbime, nasıl unutayım o anı
Şimdiki aşklar başka, zor bulamazlar mazideki sevdayı,
Aşk yoluna çıkan yolculara okutmak lazım bu ÜTOPYAYI….

01.01.2012