Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
GÜZEL BİR TASADÜF. Aynı adı taşıyan bir şiirimi bırakıyorum…Zaman ve mekandan bağımsız…Paralel yol alsınlar…. Biri serbest öteki geleneksel..
ÜTOPİK SEVDA
Bir sevda; ütopya, bin fersah uzak,
Teslim aldı beni, ne olur, bir bak!
Değildir korkumdan, söylerim ancak,
Yaralı kalbindir, tek kaygım benim.
Tekdüze haftalar, ardışık günler,
Sinemde zamanın ruhu hep inler,
Ne çağın ahlakı ne de yüzbinler,
Senin gözlerindir, beni korkutan.
Kimsenin önünde eğilmez bu baş,
Ne ürkütür kavga, ne adil savaş.
Ne sıkılan kurşun, ne atılan taş,
Sözlerindir senin, beni korkutan.
Gönül gözüm âmâ, gölgemdir hüzün,
Senin yüzünden, yüz; görmüyor gözüm.
Bana söylenecek en keskin sözün,
Hükmü yok yanımda, sözünden başka.
Göğüs kafesimden, taştı bu sevda,
Yaşanmaz bu hayat, veda yakında.
Bir can değil, bin can etsem de feda,
Korkum ölüm değil, sensizlik benim.
En son durakların, sonudur tabut,
Ve naaşım kalkarken kenarda saf tut.
Încinmiş ruhumun, yoldaşı bulut,
Narîn narîn yağsın benim ardımdan…
Hoş bir tesadüf ve ütopyanın sonu yok sanırım. Kaleminizin ışığı daim olsun efendim, saygılar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta